Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

С английского на:
Латинский
С латинского на:
Все языки
Английский
Немецкий
Русский
Французский

habitus N M

Толкование Перевод

1 habitus

habitus ūs, m [HAB-], a condition, state, plight, habit, deportment, appearance, presence, mien: vir optimo habitu: corporis opimi: mediocris: oris et voltūs: habitūs corporum varii, Ta.: signa virginali habitu atque vestitu: Punicus, aspect, L.: muliebris.—Of things, condition, habit, appearance: armorum, L.: temporum, L.: gentes variae habitu vestis, V.—Of places: locorum, quality (of the soil), V.: Italiae, L.— Dress, attire Punicus cultus habitusque, L.: ubi Dardanios habitūs vidit, V.: Romano (i. e. the toga), H.: pastorum, L.: nec alius feminis quam viris, Ta.: longos habitūs sumit, Iu.—Fig., quality, nature, character: iustitia est habitus animi, etc.: rationis: Suo habitu vitam degere, Ph.: orationis.— A state of feeling, disposition: ex praesenti eos aestimat habitu, L.: quis habitus provinciarum? Ta.—In philos., moral culture.
* * *

habitus N M

condition, state; garment/dress/"get-up"; expression, demeanor; character

Latin-English dictionary > habitus
2 habitus

habitus adj. with comp. [P. of habeo], disposed, inclined: ut patrem tuom vidi esse habitum, T.— Well kept, fleshy, corpulent: (virgo) habitior, T.
* * *

habitus N M

condition, state; garment/dress/"get-up"; expression, demeanor; character

Latin-English dictionary > habitus
3 habitus

1.
hăbĭtus, a, um, Part. and P. a., from habeo, q. v. fin.
2.
hăbĭtus, ūs, m. [1. habitus, P. a., from habeo], the condition or state of a thing (class.).
I.
Lit.
A.
In gen., condition, plight, habit, deportment, appearance of the body (in sing. and plur.):
cum ille vir (Q. Metellus) integerrima aetate, optimo habitu, maximis viribus eriperetur bonis omnibus,
Cic. Cael. 24, 59:
qui habitus et quae figura non procul abesse putatur a vitae periculo,
id. Brut. 91, 313; cf.:
qui non tam habitus corporis opimos quam gracilitates consectentur,
id. ib. 16, 64:
mediocris,
id. ib. 91, 316:
oris,
id. N. D. 1, 25, 99:
oris et vultus,
id. Fin. 3, 17, 56:
habitu corporis brevis fuit (Horatius), Suet. Vit. Hor.: corporum,
Tac. G. 4; cf.:
positio caeli corporibus habitum dedit,
id. Agr. 11:
adde vultum habitumque hominis,
Hor. S. 2, 4, 92:
moderati aequabilesque,
Cic. Fin. 5, 12, 36:
signa virginali habitu atque vestitu,
deportment, appearance, id. Verr. 2, 4, 3, § 5; cf.:
Himera in muliebrem figuram habitumque formata,
id. ib. 2, 2, 35, §
87: habitum vestitumque pristinum reducere,
Suet. Aug. 40:
vestitu calciatuque et cetero habitu,
id. Calig. 52:
idem habitus cunctis, tonsi rectique capilli, etc.,
Juv. 11, 149:
nudus agas... en habitum, quo, etc.,
id. 2, 72: diversus est ascendentium habitus et descendentium: qui per pronum eunt, resupinant corpora;
qui in arduum, incumbunt,
carriage, posture, Sen. Ep. 123 fin.:
cujus motum et habitum et incessum imitaretur,
Suet. Claud. 4: morbus est habitus cujusque corporis contra naturam, Cael. Sab. ap. Gell. 4, 2, 3:
puberem esse dicunt qui habitu corporis pubes apparet,
Ulp. Fragm. 11, 28; Gai. Inst. 1, 196.—
2.
Of things, esp. of places (so perh. not till after the Aug. per.), condition, habit, appearance, etc.: (praedisccre) patrios cultusque habitusque locorum, Verg. G. 1, 52, cf.:
longe alius Italiae quam Indiae visus illi habitus esset,
Liv. 9, 17, 17:
maris,
Val. Max. 3, 3, ext. 4:
domicilii,
Col. 9, 15, 8:
armorum,
Liv. 9, 36, 6:
pecuniarum,
id. 1, 42, 5:
temporum,
id. 10, 46, 2 et saep.:
urbs in habitum pulveris redacta,
Val. Max. 9, 3, ext. 3.—
B.
In partic., dress, attire (not before the Aug. per.; esp. freq in Suet.; cf.:
vestis, vestitus): Punicus cultus habitusque suspectos legatos fecit Hannibalis,
Liv. 23, 34, 6:
Theopompus permutato cum uxore habitu e custodia, ut mulier, evasit,
Quint. 2, 17, 20; cf. id. 3, 7, 6:
Romano,
Hor. S. 2, 7, 54; cf.:
Graeco, Romano uti,
Suet. Aug. 98:
Gallico,
id. Caes. 58:
pastorum,
Liv. 9, 2, 2:
triumphalis,
Quint. 11, 1, 3; cf.
triumphantis,
Suet. Ner. 13:
lugentis,
id. Calig. 13:
scenico,
id. Ner. 38:
quadrigario,
id. Calig. 19:
suus,
Phaedr. 1, 3, 2:
segmenta et longos habitus et flammea sumit,
Juv. 2, 124; 3, 177; Tac. H. 1, 85 et saep.—
II.
Trop.
A.
In gen., quality, nature, character:
qui manet ut moneatur semper... servos is habitu hau probost,
Plaut. Stich. 1, 2, 2:
justitia est habitus animi communi utilitate conservata suam cuique tribuens dignitatem,
Cic. Inv. 2, 53, 160:
naturae ipsius habitu prope divino,
id. Arch. 7, 15:
prudentem non ex ipsius habitu, sed ex aliqua re externa judicare,
id. Leg. 1, 16, 45:
aut habitu aut natura... habitu, ut facile et cito irascatur, etc.,
id. Top. 16, 62:
ad rationis habitum perducere,
id. Fin. 4, 14, 37:
ne gloriari libeat alienis bonis Suoque potius habitu vitam degere,
Phaedr. 1, 3, 2:
si habitum etiam orationis et quasi colorem aliquem requiritis,
Cic. de Or. 3, 52, 199:
habitus quidam et quasi gestus (sermonis),
Quint. 9, 1, 13; 5, 12, 18; cf. id. 11, 3, 62.—
B.
In partic.
1.
A state of feeling, disposition (friendly or hostile) with regard to any one (mostly post-Aug.):
quis fuerit eo tempore civitatis habitus, qui singulorum animi, etc.,
Vell. 2, 99, 3; cf.:
quae mens exercituum, quis habitus provinciarum,
Tac. H. 1, 4:
hic quidem Romae habitus animorum fuit,
id. ib. 1, 8:
ex praesenti eos potius quam praeterito aestimat habitu,
Liv. 32, 14, 6.—
2.
In philos. lang., an acquired perfect state or condition:
habitum appellamus animi aut corporis constantem et absolutam aliqua in re perfectionem: ut virtutis aut artis perceptionem alicujus, aut quamvis scientiam, et item corporis aliquam commoditatem, non natura datam, sed studio et industria partam,
Cic. Inv. 1, 25, 36:
habitus... in aliqua perfecta et constanti animi aut corporis absolutione consistit, etc.,
id. ib. 2, 9, 30.

Lewis & Short latin dictionary > habitus
4 habitus

disposed, in a certain condition.

Latin-English dictionary of medieval > habitus
5 habeo

hăbĕo, ui, itum, 2 (archaic perf. subj. habessit, Cic. Leg. 2, 8, 19; inf. haberier, Plaut. Mil. 2, 6, 111), v. a. and n. [etym. dub.; cf. Gr. kôpê, handle; Lat. capio; Germ. haben, Haft; Engl. have], to have, in the widest sense of the word, to hold, keep, possess, cherish, entertain, occupy, enclose, contain (cf.: teneo, possideo, etc.).
I.
In gen.
A.
Of personal subjects.
1.
With persons or things as objects: SI INTESTATO MORITVR, CVI SVVS HERES NEC SIT, AGNATVS PROXIMVS FAMILIAM HABETO, Fragm. XII. Tab. ap. Ulp. Fragm. 26, 1: ex tui animi sententia tu uxorem habes? Cato ap. Cic. de Or. 2, 64, 260; cf.:
aliquam habere in matrimonio, Cic. Scaur. § 8: ipsum ex Helvetiis uxorem habere,
Caes. B. G. 1, 18, 6:
si et prudentes homines et non veteres reges habere voluerunt,
Cic. Rep. 1, 37 fin.:
quae cum patrem clarissimum, amplissimos patruos, ornatissimum fratrem haberet,
id. Rosc. Am. 50, 147:
cum ille haberet filium delicatiorem,
id. de Or. 2, 64, 257:
quod non ingenuous habeat clarosque parentes,
Hor. S. 1, 6, 91:
habebat saepe ducentos, saepe decem servos,
id. ib. 1, 3, 11:
fundum habere, Cic. Tull. § 14: cur pecuniam non habeat mulier?
id. Rep. 3, 10:
tantas divitias habet,
Plaut. Bacch. 2, 3, 99; so,
aurum,
id. ib. 2, 3, 35; and:
vectigalia magna Divitiasque,
Hor. S. 2, 2, 101:
tantum opum,
Cic. Rep. 1, 48:
classes,
id. Phil. 9, 2, 4:
naves,
id. Verr. 2, 5, 40, § 104:
denique sit finis quaerendi, cumque habeas plus, Pauperiem metuas minus,
Hor. S. 1, 1, 92:
tacitus pasci si posset corvus, haberet Plus dapis,
id. Ep. 1, 17, 50:
Dionysii equus quid attulit admirationis, quod habuit apes in juba?
Cic. Div. 2, 31, 67: faenum habet in cornu;
longe fuge,
Hor. S. 1, 4, 34:
leges in monumentis habere,
Cic. Rep. 2, 14:
hostis habet muros,
Verg. A. 2, 290:
hostis habet portus,
Val. Fl. 3, 45 al.:
quam vellem Panaetium nostrum nobiscum haberemus,
Cic. Rep. 1, 10:
Ciceronem secum,
id. Att. 4, 9, 2; cf.:
ea legione, quam secum habebat,
Caes. B. G. 1, 8, 1:
secum senatorem,
Cic. Verr. 2, 2, 31, § 77; cf.
also: magnum numerum equitatus circum se,
Caes. B. G. 1, 18, 5:
haec si habeat aurum, quod illi renumeret, faciat lubens,
Plaut. Bacch. 1, 1, 12; cf.:
quid non habuisti quod dares? Habuisse se dicet, Cic. Scaur. § 19: quod non desit, habentem,
Hor. Ep. 2, 2, 52:
qui in foro turbaque, quicum colloqui libeat, non habeant,
Cic. Rep. 1, 17.—
2.
With abstr. objects: quid illos, bono genere gnatos, opinanimi animi habuisse atque habituros dum vivent? Cato ap. Gell. 10, 3, 17:
quod uno et eodem temporis puncto nati dissimiles et naturas et vitas et casus habent,
Cic. Div. 2, 45, 95:
febrim,
id. Fam. 7, 26, 1:
instrumenta animi,
id. Rep. 3, 3:
nec vero habere virtutem satis est, quasi artem aliquam, nisi utare,
id. ib. 1, 2:
in populos perpetuam potestatem,
id. ib. 2, 27; cf.:
in populum vitae necisque potestatem,
id. ib. 3, 14; so,
potestatem,
id. ib. 2, 29; 32;
36: eo plus auctoritatis,
id. ib. 3, 16:
ornamenta dicendi,
id. de Or. 2, 28, 122; cf.:
summam prudentiam summamque vim dicendi,
id. ib. 1, 20, 89:
Q. Lucilius Balbus tantos progressus habebat in Stoicis, ut, etc.,
id. N. D. 1, 6, 15:
neque quem usum belli haberent aut quibus institutis uterentur, reperiri poterat,
Caes. B. G. 4, 20 fin.:
nonnullam invidiam ex eo, quod, etc.,
Cic. de Or. 2, 70, 283: nimiam spem, Cato ap. Gell. 13, 17, 1:
spem in fide alicujus,
Cic. Inv. 1, 39, 71; cf.:
tantum spei ad vivendum,
id. Att. 15, 20, 2; id. N. D. 3, 6, 14; cf.
also: summam spem de aliquo,
id. Lael. 3, 11:
odium in equestrem ordinem,
id. Clu. 55, 151:
metum,
Prop. 3, 11 (4, 10), 6: consolationem [p. 834] semper in ore atque in animo, Cic. Fam. 5, 16, 2; cf. Varr. L. L. 6, § 56 Mull.:
rogavi, ut diceret, quid haberet in animo,
Cic. Att. 8, 10:
neque modum neque modestiam victores habere,
observe no bounds, Sall. C. 11, 4;
v. modus: haec habebam fere, quae te scire vellem,
Cic. Att. 1, 6; cf.:
haec habui de amicitia quae dicerem,
this is what I had to say, id. Lael. 27 fin.: fidem, gratiam, honorem, rationem; v. these nouns.—In a play on the word lumen: Arge, jaces; quodque in tot lumina lumen habebas Exstinctum est, the light for so many lights ( eyes), Ov. M. 1, 720.—
(β).
With inf. (analog. to the Gr. echô), to have something to do, be able to do something:
habeo etiam dicere quem contra morem majorum dejecerit, etc.,
Cic. Rosc. Am. 35, 100:
de re publica nihil habeo ad te scribere,
id. Att. 2, 22, 6.—So with inf. or with the part. fut. pass. (ante-class. and post-Aug.), to have or be obliged to do something, I must do something:
rogas, ut id mihi habeam curare,
Varr. R. R. 1, 1, 2:
filius hominis, quod carne indui haberet in terra,
Lact. 4, 12, 15:
habemus humiliare eum in signo,
id. 4, 18, 22:
quod plurimae haereses haberent existere,
id. 4, 30, 2:
etiam Filius Dei mori habuit,
Tert. Hab. Mul. 1:
si inimicos jubemur diligere, quem habemus odisse?
id. Apol. 37:
de spatiis ordinum eatenus praecipiendum habemus, ut intelligant agricolae, etc.,
Col. 5, 5, 3:
praesertim cum enitendum haberemus, ut, etc.,
Plin. Ep. 1, 8, 12:
si nunc primum statuendum haberemus,
Tac. A. 14, 44:
cum respondendum haberent,
id. Or. 36.—
B.
Of inanim. or abstr. subjects:
prima classis LXXXVIII. centurias habeat,
Cic. Rep. 2, 22:
locus ille nihil habet religionis,
id. Leg. 2, 22, 57:
humani animi eam partem, quae sensum habeat,
id. Div. 1, 32, 70:
animus incorruptus agit atque habet cuncta, neque ipse habetur,
Sall. J. 2, 3:
divinus animus mortale nihil habuit, Cic. Scaur. § 50: habet statum res publica de tribus secundarium,
id. Rep. 1, 42; cf.:
nullum est genus illarum rerum publicarum, quod non habeat iter ad finitimum quoddam malum,
id. ib. 1, 28:
ipsa aequabilitas est iniqua, cum habeat nullos gradus dignitatis,
id. ib. 1, 27:
nulla alia in civitate...ullum domicilium libertas habet,
id. ib. 1, 31:
nostri casus plus honoris habuerunt quam laboris,
id. ib. 1, 4; cf.:
viri excellentis ancipites variique casus habent admirationem,
id. Fam. 5, 12, 5:
habet etiam amoenitas ipsa illecebras multas cupiditatum,
id. Rep. 2, 4:
quid habet illius carminis simile haec oratio?
id. ib. 1, 36:
magnam habet vim disciplina verecundiae,
id. ib. 4, 6 et saep.:
quomodo habere dicimur febrem, cum illa nos habeat,
Sen. Ep. 119 med.; cf.:
animalia somnus habebat,
Verg. A. 3, 147; Ov. M. 7, 329:
me somno gravatum Infelix habuit thalamus,
Verg. A. 6, 521; cf.:
non me impia namque Tartara habent,
id. ib. 5, 734:
habentque Tartara Panthoiden,
Hor. C. 1, 28, 9:
qui (metus) major absentes habet,
id. Epod. 1, 18; Sen. Const. Sap. 7:
et habet mortalia casus,
Luc. 2, 13:
terror habet vates,
Stat. Th. 3, 549.
II.
In partic.
A.
Pregn., to have or possess property (mostly absol.):
miserum istuc verbum et pessumum'st, habuisse et nihil habere,
Plaut. Rud. 5, 2, 34; cf. Ter. Ad. 4, 7, 10: qui habet, ultro appetitur: qui est pauper, aspernatur, Cic. Fragm. ap. Prisc. p. 792 P.:
habet idem in nummis, habet idem in urbanis praediis,
Cic. Verr. 2, 3, 86, § 199; so,
in nummis,
id. Att. 8, 10:
in Salentinis aut in Brutiis,
i. e. to have possessions, id. Rosc. Am. 46, 132; cf. id. Verr. 2, 5, 18, § 45: nos quod simus, quod habeamus, etc., Curius ap. Cic. Fam. 7, 29, 1:
et belli rabies et amor successit habendi,
Verg. A. 8, 327; cf.:
amore senescit habendi,
Hor. Ep. 1, 7, 85; Phaedr. 3 prol. 21; Juv. 14, 207: quid habentibus auri nunquam exstincta sitis? Sil. 5, 264; so, habentes = hoi echontes, the wealthy, Lact. 5, 8, 7. —
2.
With an object - or relative-clause, to have the means, ability, or knowledge, i. e. to be in a condition, to be able, to know how to do or say any thing.
(α).
With an objectclause:
de Alexandrina re tantum habeo polliceri, me tibi cumulate satisfacturum,
Cic. Fam. 1, 5, 3:
de re publica nihil habeo ad te scribere,
id. Att. 2, 22, 6:
haec fere dicere habui de natura deorum,
this is the substance of what I had to say, id. N. D. 3, 39, 93; cf.:
quid habes igitur dicere de Gaditano foedere?
id. Balb. 14, 33:
habeo etiam dicere, quem de ponte in Tiberim dejecerit,
id. Rosc. Am. 35, 100:
illud affirmare pro certo habeo, etc.,
Liv. 44, 22, 4:
sic placet, an melius quis habet suadere?
Hor. Epod. 16, 23.—
(β).
With a relat.-clause (usually with a negative: non habeo, quid faciam;
or: nihil habeo, quod faciam, dicam, etc.): de quibus habeo ipse, quid sentiam: non habeo autem, quid tibi assentiar,
Cic. N. D. 3, 25, 64:
de pueris quid agam, non habeo,
id. Att. 7, 19:
usque eo quid arguas non habes,
id. Rosc. Am. 15, 45:
quid huic responderet, non habebat,
id. Mur. 12, 26:
nec quid faceret habebat,
id. Verr. 2, 4, 23, § 51; id. Off. 2, 2, 7:
qui, quo se reciperent, non haberent,
Caes. B. G. 4, 38, 2:
nihil habeo, quod ad te scribam,
Cic. Att. 7, 19:
nil habeo, quod agam,
Hor. S. 1, 9, 19; and:
nihil habeo, quod cum amicitia Scipionis possim comparare,
Cic. Lael. 27, 103.—
B.
To have in use, make use of, use (very rare, for the usual uti, opp. abuti):
anulus in digito subter tenuatur habendo,
i. e. by use, by wearing, Lucr. 1, 312; cf.:
aera nitent usu: vestis bona quaerit haberi,
Ov. Am. 1, 8, 51:
quippe quas (divitias) honeste habere licebat, abuti per turpitudinem properabant,
Sall. C. 13, 2 Kritz; cf.:
magnae opes innocenter paratae et modeste habitae,
Tac. A. 4, 44.—Hence,
2.
To hold, use, wield, handle, manage:
nec inmensa barbarorum scuta, enormis hastas, inter truncos arborum perinde haberi quam pila,
Tac. A. 2, 14.— Trop.:
quo modo rem publicam habuerint (majores), disserere,
Sall. C. 5, 9; cf.:
reipublicae partes,
Tac. A. 4, 6 init. —
C.
To hold or keep a person or thing in any condition; to have, hold, or regard in any light:
aliquem in obsidione,
Caes. B. C. 3, 31, 3:
aliquem in liberis custodiis,
Sall. C. 47, 3; so,
aliquem in custodiis,
id. ib. 52, 14:
aliquem in vinculis,
id. ib. 51 fin.;
for which also: in custodiam habitus,
i. e. put into prison and kept there, Liv. 22, 25; Tac. H. 1, 87; cf.:
quo facilius omne Hadriaticum mare in potestatem haberet,
Caes. B. C. 1, 25 Oud. N. cr. (al. in potestate):
cum talem virum in potestatem habuisset,
Sall. J. 112 fin. Kritz N. cr.:
quae res eos in magno diuturnoque bello inter se habuit,
id. ib. 79, 3:
alios in ea fortuna haberent, ut socii esse quam cives mallent,
Liv. 26, 24:
aegros in tenebris,
Cels. 3, 18:
aquam caelestem sub dio in sole,
Col. 12, 12, 1:
in otio militem,
Liv. 39, 2, 6; cf.:
legiones habebantur per otium,
Tac. H. 1, 31:
externa sine cura habebantur,
id. A. 1, 79 init.:
exercitus sine imperio et modestia habitus,
Sall. J. 44, 1:
quos ille postea magno in honore habuit,
Caes. B. C. 1, 77, 2;
for which: quos praecipuo semper honore Caesar habuit,
id. B. G. 5, 54, 4:
habeo Junium (mensem) et Quintilem in metu,
i. e. I fear, Cic. Att. 6, 1, 14.— So with an adj. or a perf. part., to denote a lasting condition:
ita me mea forma habet sollicitum,
Plaut. Most. 4, 2, 95 Lorenz; id. Men. 4, 2, 12; 21:
miserrimum ego hunc habebo amasium,
id. Cas. 3, 3, 27 al.:
laetum Germanicum,
Tac. A. 2, 57; 65:
sollicitum habebat cogitatio,
Cic. Fam. 7, 3, 1; 2, 16, 2.—Hence,
2.
With a double object, esp. freq. with the part. perf. pass., to have, hold, or possess a person or thing in any quality or capacity, as any thing; to have, hold, or possess an action as completed, finished (a pregn. circumlocution for the perf.):
cum haberet collegam in praetura Sophoclem,
Cic. Off. 1, 40, 144; cf. Quint. 10, 1, 93:
an heredem habuerit eum, a quo, etc.,
id. 7, 2, 37:
istaec illum perdidit assentatio, nam absque te esset, ego illum haberem rectum ad ingenium bonum,
Plaut. Bacch. 3, 3, 8:
cur ergo unus tu Apollonidenses miseriores habes quam pater tuus habuit umquam?
Cic. Fl. 29, 71:
obvium habuerunt patrem,
Quint. 7, 1, 29:
reliquas civitates stipendiarias,
Caes. B. G. 1, 30, 3:
quod (cognomen) habes hereditarium,
Cic. Rep. 6, 11:
quae habuit venalia,
id. Verr. 2, 3, 62, § 144; Brut. ap. Cic. Fam. 11, 11, 1:
qui auro habeat soccis suppactum solum,
Plaut. Bacch. 2, 3, 98:
me segregatum habuisse, uxorem ut duxit, a me Pamphilum,
have kept him away, aloof, Ter. Hec. 5, 1, 25; cf.:
inclusum in curia senatum habuerunt,
Cic. Att. 6, 2, 8:
(Romulus) habuit plebem in clientelas principum descriptam,
id. Rep. 2, 9: satis mihi videbar habere cognitum Scaevolam ex iis rebus, quas, etc., id. Brut. 40, 147; cf.:
si nondum eum satis habes cognitum,
id. Fam. 13, 17, 3; ib. 15, 20 fin.: fidem spectatam jam et diu cognitam, id. Div. ap. Caecil. 4, 11:
decumas ad aquam deportatas,
id. Verr. 2, 3, 14, § 36:
domitas habere libidines,
id. de Or. 1, 43, 194:
omnes philosophiae notos et tractatos locos,
id. Or. 33, 118; id. Rep. 2, 6:
innumerabilia, quae collecta habent Stoici,
id. Div. 2, 70, 145: quantum in acie tironi sit committendum, nimium saepe expertum habemus, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 24, 3:
quare velim ita statutum habeas, me, etc.,
Cic. Fam. 6, 2, 1: habeo absolutum suave epos ad Caesarem, id. Q. Fr. 3, 9, 6:
in adversariis scriptum habere (nomen),
id. Rosc. Com. 3, 9:
de Caesare satis dictum habebo,
id. Phil. 5, 19, 52:
bellum habere susceptum,
id. Agr. 2, 6, 14:
quam (domum) tu iam dimensam et exaedificatam animo habebas,
id. Att. 1, 6, 1:
ut omnes labores, pericula consueta habeam,
Sall. J. 85, 7:
compertum ego habeo,
id. Cat. 58, 1; cf. Nep. Att. 17 fin.; 18, 1: neque ea res falsum ( part. perf. pass.) me habuit, Sall. J. 10, 1 al. From this use is derived the compound perf. of the Romance languages: ho veduto, j'ai vu, qs. habeo visum, I have seen).—
3.
Also, with a double object, to make, render:
praecipit ut dent operam, uti eos quam maxime manifestos habeant,
Sall. C. 41, 5:
qui pascua publica infesta habuerant,
Liv. 39, 29, 9; 34, 36, 3:
necdum omnia edita facinora habent,
id. 39, 16, 3; 31, 42, 1:
anxium me et inquietum habet petitio Sexti,
Plin. Ep. 2, 9, 1:
sed Pompeium gratia impunitum habuit,
kept, Vell. 2, 1, 5.—
4.
Hence:
in aliquo (aliqua re), aliquem (aliquid) habere (rare): ea si fecissem, in vestra amicitia exercitum, divitias, munimenta regni me habiturum,
Sall. J. 14, 1:
in vobis liberos, parentes, consanguineos habeo,
Curt. 6, 9, 12:
majora in eo obsequia habiturus,
Just. 8, 6, 6; cf. Cic. Fam. 2, 16, 5.—
5.
To have or hold a person in any manner, to treat, use:
is, uti tu me hic habueris, proinde illum illic curaverit,
Plaut. Capt. 2, 2, 64:
equitatu agmen adversariorum male habere et carpere,
Caes. B. C. 1, 63, 2; cf. Cels. 3, 20; 3, 21:
exercitum luxuriose nimisque liberaliter habere,
Sall. C. 11, 5 Kritz; cf.:
eos ille non pro vanis hostibus, ut meriti erant, sed accurate et liberaliter habuit,
id. J. 103, 5; 113, 2:
Fabiis plurimi (saucii) dati, nec alibi majore cura habiti,
Liv. 2, 47, 12; 29, 8, 6; 37, 34, 5:
video quam molliter tuos habeas,
Plin. Ep. 5, 19, 1:
militant vobiscum, qui superbe habiti rebellassent,
Curt. 8, 8, 11:
virgines tam sancte habuit,
id. 3, 12, 21; 4, 10, 33:
male habere aliquem,
Nep. Eum. 12, 1:
neque conjugem et filium ejus hostiliter haberi,
Tac. A. 2, 10.—
6.
With se, and sometimes mid. or neut., to hold or keep himself or itself in a certain manner, i. e. to be constituted or situated, to find one's self, to be, in any manner.
(α).
Habere se:
Tironem Patris aegrum reliqui...et quamquam videbatur se non graviter habere, tamen sum sollicitus, etc.,
Cic. Att. 7, 2, 3:
praeclare te habes, cum, etc.,
id. Verr. 2, 2, 61, § 149:
ipsi se hoc melius habent quam nos, quod, etc.,
id. Att. 11, 7, 4:
Bene habemus nos,
id. ib. 2, 8, 1:
ego me bene habeo,
am well, Tac. A. 14, 51: praeclare se res habeat ( is well), si, etc., Cic. de Or. 1, 25, 114:
male se res habet, cum, quod virtute effici debet, id tentatur pecunia,
id. Off. 2, 6, 22; cf. id. de Or. 2, 77, 313:
quae cum ita se res haberet, tamen, etc.,
id. Verr. 2, 2, 50, § 124; cf.:
ita se res habet, ut ego, etc.,
id. Quint. 1, 2:
sic profecto res se habet,
id. de Or. 2, 67, 271:
scire aveo, quomodo res se habeat,
id. Att. 13, 35, 2; cf. id. de Or. 2, 32, 140:
ut se tota res habeat,
id. Verr. 2, 2, 5, § 15; cf.:
ut meae res sese habent,
Ter. Phorm. 5, 4, 1.—
(β).
Mid.:
virtus clara aeternaque habetur,
exhibits itself, is, continues, Sall. C. 1, 4:
sicuti pleraque mortalium habentur,
as for the most part happens in human affairs, id. ib. 6, 3.—
(γ).
Neutr. (as also the Gr echô): Tullia nostra recte valet: Terentia minus belle habuit, Dolab. ap. Cic. Fam. 9, 9, 1:
volui animum tandem confirmare hodie meum, Ut bene haberem filiae nuptiis,
I might enjoy myself, Plaut. Aul. 2, 8, 2: qui bene habet suisque amicis est volup, id. [p. 835] Mil. 3, 1, 130:
bene habent tibi principia,
Ter. Phorm. 2, 3, 82:
bene habet: jacta sunt fundamenta defensionis,
it is well, Cic. Mur. 6, 14; Liv. 8, 6:
magnum narras, vix credibile! atqui sic habet,
so it is, it is even so, Hor. S. 1, 9, 53: illasce sues sanas esse habereque recte licere spondesne? Formula emendi, ap. Varr. R. R. 2, 4, 5; 2, 3, 5.—
D.
To hold, account, esteem, consider, regard a person or thing in any manner or as any thing; to think or believe a person or thing to be so or so:
aliquem fidelem sibi habere,
Plaut. Bacch. 3, 3, 87:
deos aeternos et beatos,
Cic. N. D. 1, 17, 45:
id habent hodie vile et semper habuerunt,
id. Balb. 22, 51:
maximam illam voluptatem habemus, quae, etc.,
id. Fin. 1, 11, 37:
eum nos ut perveterem habemus... nec vero habeo quemquam antiquiorem,
id. Brut. 15, 61:
Ut et rex et pater habereter omnium,
id. Rep. 1, 36; 2, 21:
parentem Asiae et dici et haberi,
id. Q. Fr. 1, 1, 10 fin.:
eos dicit esse habitos deos, a quibus, etc.,
id. N. D. 1, 15, 38:
cum esset habendus rex, quicumque genere regio natus esset,
id. Rep. 1, 33; cf. id. ib. 2, 12 fin.: non habeo nauci Marsum augurem, Poet. ap. Cic. Div. 1, 58, 132:
cujus auctoritas in iis regionibus magni habebatur,
Caes. B. G. 4, 21, 7:
nihil pensi habere,
Quint. 11, 1, 29; cf.
also: an perinde habenda sit haec atque illa,
id. 7, 3, 11:
sese illum non pro amico, sed pro hoste habiturum,
Caes. B. G. 1, 44, 19; so,
aliquem pro hoste,
Liv. 2, 20; Curt. 6, 2 al.:
nisi in provincia relictas rationes pro relatis haberem,
Cic. Fam. 5, 20, 2:
licet omnia Italica pro Romanis habeam,
Quint. 1, 5, 56; 12, 10, 73:
istuc jam pro facto habeo,
Cic. Att. 13, 1, 2:
Pompeium pro certo habemus per Illyricum proficisci in Galliam,
to consider as certain, id. ib. 10, 6 fin.:
id obliviscendum, pro non dicto habendum,
Liv. 23, 22, 9:
hoc velim in maximis rebus et maxime necessariis habeas,
Cic. Att. 5, 5 fin.:
aliquem in deorum numero,
id. N. D. 1, 14, 36:
aliquem in hostium numero,
Caes. B. G. 1, 28, 1:
aliquem suorum In numero,
Hor. S. 2, 6, 41;
for which also: hostium numero haberi,
Cic. Att. 11, 6, 6:
numero impiorum ac sceleratorum haberi,
Caes. B. G. 6, 13, 7; cf. also Quint. 3, 7, 2:
quem Aegyptii nefas habent nominare,
Cic. N. D. 3, 22, 56:
mutare nefas habent,
Quint. 12, 8, 6:
nec tamen est habendum religioni, nocentem aliquando defendere,
to scruple, make a conscience of, Cic. Off. 2, 14, 51; cf.:
nec eam rem habuit religioni,
id. Div. 1, 35, 77:
quando tu me bene merentem tibi habes despicatui,
you despise, Plaut. Men. 4, 3, 19:
non sic ludibrio tuis factis habitus essem,
Ter. Hec. 4, 1, 11.—Hence: sic habeto, or sic habeas aliquid, or with an object-clause, hold or judge thus, be convinced or persuaded, believe, know:
sed hoc nihil ad te: illud velim sic habeas, uod intelliges, etc.,
Cic. Fam. 3, 13, 2:
unum hoc sic habeto: si, etc.,
id. ib. 2, 6 fin.:
sic habeto: omnibus, etc.,
id. Rep. 6, 13:
enitere et sic habeto, non esse te mortalem, sed corpus hoc,
id. ib. 6, 24; so with an object-clause, id. Fam. 2, 10, 1; 16, 4, 4.—Without sic:
id primum ergo habeto, non sine magna causa, etc.,
Cic. Fam. 13, 29, 2:
tantum habeto, civem egregium esse Pompeium, etc.,
id. ib. 2, 8, 2.—
2.
To take, accept, bear, submit to, endure:
neque cuiquam mortalium injuriae suae parvae videntur: multi eas gravius aequo habuere,
Sall. C. 51, 11:
egestas facile habetur sine damno,
id. ib. 6, 37:
quae in praesens Tiberius civiliter habuit, sed, etc.,
Tac. A. 4, 21:
neque tantum maleficium impune habendum,
id. ib. 3, 70;
12, 48: nec ita aegre habuit filium id pro parente ausum,
Liv. 7, 5, 7 Weissenb.—
E.
To hold, have possession of, occupy, a place:
urbem Romam condidere atque habuere initio Trojani,
Sall. C. 6, 1:
qui mortales initio Africam habuerint,
id. J. 17, 7; 18, 1; cf.
Siciliam et Sardiniam per legatos habuit,
rule, administer, Flor. 4, 2, 22:
urbem Romanam a principio reges habuere,
Tac. A. 1, 1:
Hispaniae tribus legionibus habebantur,
id. ib. 4, 5; 12, 54.—
2.
More freq. neutr., to dwell, live anywhere (perh. only ante-class.; in good prose habito is used instead): quae Corinthum arcem altam habetis, Enn. ap. Cic. Fam. 7, 6, 1 (Trag. v. 294 Vahl.):
ille geminus qui Syracusis habet,
Plaut. Men. prol. 69: quis istic habet? id. Bacch. 1, 2, 6:
ubi nunc adulescens habet?
id. Trin. 1, 2, 156:
apud aedem Junonis Lucinae, ubi aeditumus habere solet,
Varr. L. L. 5, § 50 Mull.; cf.:
situm formamque et universorum castrorum et partium, qua Poeni, qua Numidae haberent...specularentur,
Liv. 30, 4, 2 (but v. Weissenb. ad loc.).—
F.
To spend, pass (time, etc.):
aetatem procul a republica,
Sall. C. 4, 1:
vitam,
id. ib. 51, 12 al.—
G.
To have in one's mind, to know, be acquainted with:
siquidem istius regis (Anci) matrem habemus, ignoramus patrem,
Cic. Rep. 2, 18 fin.: habes consilia nostra;
nunc cognosce de Bruto,
there you have, such are, id. Att. 5, 21, 10:
habetis igitur primum ortum tyranni,
id. Rep. 2, 27:
habetis sermonem bene longum hominis,
id. de Or. 2, 88, 361; cf.
also: habes nostras sententias,
Suet. Claud. 4:
habes, quae fortissime de beata vita dici putem,
Cic. Tusc. 5, 28 fin.; cf. id. de Or. 2, 71, 291. —
H.
To have as a habit, peculiarity, or characteristic:
habebat hoc omnino Caesar: quem plane perditum aere alieno egentemque cognorat, hunc in familiaritatem libentissime recipiebat,
Cic. Phil. 2, 32, 78; id. Pis. 32, 81.—
K.
To hold, to make, do, perform, prepare, utter, pronounce, produce, cause:
alium quaerebam, iter hac habui,
made, directed, Ter. Eun. 5, 9, 35; cf.:
ex urbe profectus iter ad legiones habebat,
Caes. B. C. 1, 14, 3; so,
iter,
id. ib. 1, 51, 1; 3, 11, 2; 3, 106, 1; Cic. Q. Fr. 2, 6, 2:
vias,
Luc. 2, 439:
C. Cato contionatus est, comitia haberi non siturum, si, etc.,
to be held, Cic. Q. Fr. 2, 6, 6:
senatum,
id. ib. 2, 13, 3; id. Fam. 1, 4, 1; Caes. B. C. 1, 2, 1:
concilia,
id. B. G. 5, 53, 4:
contionem,
Cic. Att. 4, 1, 6:
censum,
id. Verr. 2, 2, 55, § 138:
delectum (militum),
id. Phil. 5, 12, 31; id. Fam. 15, 1 fin.; Caes. B. G. 6, 1;
v. delectus: ludos,
Suet. Rhet. 1:
sermonem,
Cic. Tusc. 1, 24, 57; cf.:
orationem,
to deliver, id. Rep. 1, 46:
multis verbis ultro citroque habitis,
id. ib. 6, 9 fin.:
disputationem,
id. ib. 1, 7; Caes. B. G. 5, 30, 1:
dialogum,
Cic. Att. 2, 9, 1:
verba,
id. de Or. 2, 47, 190:
querelam de aliquo apud aliquem,
id. Q. Fr. 1, 2, 1, § 2:
controversiam de fundo cum aliquo,
id. Fam. 13, 69, 2 et saep.:
deinde adventus in Syriam primus equitatus habuit interitum,
caused, occasioned, Cic. Prov. Cons. 4, 9; cf. id. Div. 2, 46, 96:
latrocinia nullam habent infamiam, quae extra fines cujusque civitatis fiunt,
Caes. B. G. 6, 23, 6.—
L.
Habere in animo (or simply animo), with an objectclause, to have in mind, to intend, to be disposed, inclined to do any thing (=propositum habere, constituisse, decrevisse):
istum exheredare in animo habebat,
Cic. Rosc. Am. 18, 52; id. Att. 1, 17, 11:
hoc (flumen) neque ipse transire in animo habebat neque hostes transituros existimabat,
Caes. B. G. 6, 7, 5:
neque bello eum invadere animo habuit,
Liv. 44, 25, 1 dub (al. in animo), v. Drak. ad h. l.—
M.
Habere sibi or secum aliquid, to keep to one's self (lit. and trop.):
clamare coeperunt, sibi ut haberet hereditatem,
Cic. Verr. 2, 2, 19, § 47:
per vindicationem his verbis legamus: DO LEGO, CAPITO, SUMITO, SIBI HABETO,
Ulp. Fragm. 24, 3; cf. ib. § 5; Gai. Inst. 2, 209.—So the formula used in divorces:
res tuas tibi habeas or habe,
Plaut. Am. 3, 2, 47; Sen. Suas. 1, § 7:
illam suam suas res sibi habere jussit ex duodecim tabulis,
Cic. Phil. 2, 28, 69. —Comic. transf.:
apage sis amor: tuas tibi res habeto,
Plaut. Trin. 2, 1, 32.— Trop.:
secreto hoc audi, tecum habeto, ne Apellae quidem liberto tuo dixeris,
Cic. Fam. 7, 25, 2:
verum haec tu tecum habeto,
id. Att. 4, 15, 6.—
N.
Of a sweetheart, to have, to possess, enjoy:
postquam nos Amaryllis habet, Galatea reliquit,
Verg. E. 1, 31; Tib. 1, 2, 65; Prop. 3, 8 (4, 7), 22:
duxi, habui scortum,
Plaut. Bacch. 4, 10, 6; Ter. And. 1, 1, 58: cum esset objectum, habere eum Laida;
habeo, inquit, non habeor a Laide,
Cic. Fam. 9, 26, 2.—
O.
Gladiatorial t. t., of a wounded combatant: hoc habet or habet, he has that (i. e. that stroke), he is hit:
desuper altus equo graviter ferit atque ita fatur: Hoc habet,
Verg. A. 12, 296; Prud. Psych. 53.—
2.
Transf.:
hoc habet: reperi, qui senem ducerem,
Plaut. Most. 3, 2, 26; id. Rud. 4, 4, 99: egomet continuo mecum;
Certe captus est! Habet!
Ter. And. 1, 1, 56 (id est vulneratus est. Habet enim qui percussus est: et proprie de gladiatoribus dicitur, Don.).—Hence: hăbĭtus, a, um, P. a., held or kept in a certain condition, state, humor (ante-class.).
A.
In gen.
1.
Lit.: equus nimis strigosus et male habitus, Massur. Sabin. ap. Gell. 4, 20, 11; v. in the foll.—
2.
Trop.:
ut patrem tuum vidi esse habitum, diu etiam duras (lites) dabit,
Ter. Heaut. 2, 4, 22.—
B.
In partic., physically, well kept, well conditioned, fleshy, corpulent:
corpulentior videre atque habitior,
Plaut. Ep. 1, 1, 8:
si qua (virgo) est habitior paulo, pugilem esse aiunt, deducunt cibum,
Ter. Eun. 2, 3, 23: (censores) equum nimis strigosum et male habitum, sed equitem ejus uberrimum et habitissimum viderunt, etc., Massur. Sabin. ap. Gell. 4, 20, 11.

Lewis & Short latin dictionary > habeo
6 habeō

habeō uī (old perf subj. habessit for habuerit, C.), itus, ēre [HAB-], to have, hold, support, carry, wear: arma: anulum: arma hic paries habebit, H.: coronam in capite: soccos et pallium: catenas: Faenum in cornu, H.: aquilam in exercitu, S.— To have, hold, contain: quod (fanum) habebat auri: non me Tartara habent, V.: quem quae sint habitura deorum Concilia, etc., V.: Quae regio Anchisen habet? V.: quod habet lex in se: suam (nutricem) cinis ater habebat, V.— To have, hold, occupy, inhabit: urbem, S.: arcem: quā Poeni haberent (sc. castra), L.: Hostis habet muros, V. —Of relation or association, to have: in matrimonio Caesenniam: eos in loco patrui: uxores: patrem: (legionem) secum, Cs.: apīs in iubā: mecum scribas: quibus vendant, habere, Cs.: conlegam in praeturā Sophoclem: civitates stipendiarias, Cs.: cognitum Scaevolam: inimicos civīs: duos amicissimos: eum nuptiis adligatum: quem pro quaestore habuit.— To have, be furnished with: voltum bonum, S.: pedes quinque: Angustos aditūs, V.: manicas, V.— To have, hold, keep, retain, detain: haec cum illis sunt habenda (opp. mittenda), T.: si quod accepit habet: Bibulum in obsidione, Cs.: in liberis custodiis haberi, S.: in vinculis habendi, S.: mare in potestate, Cs.: in custodiam habitus, lodged, L.: ordines, preserve, S.: alios in eā fortunā, ut, etc., L.: exercitus sine inperio habitus, S.: Marium post principia, station, S.: Loricam Donat habere viro, gives to keep, V.: inclusum senatum.—Of ownership or enjoyment, to have, own, possess, be master of: agros: Epicratis bona omnia: in Italiā fundum: quod non desit, H.: (divitias) honeste, enjoy, S.: (leges) in monumentis habemus, i. e. are extant: sibi hereditatem: illam suas res sibi habere iussit (the formula of divorcing a wife): in vestrā amicitiā divitias, S.: nos Amaryllis habet, has my love, V.: habeo, non habeor a Laide: habet in nummis, in praediis, is rich: ad habendum nihil satis esse: amor habendi, V.: Unde habeas, quaerit nemo, sed oportet habere, Iu.— To have, get, receive, obtain: a me vitam, fortunas: imperium a populo R.: habeat hoc praemi tua indignitas: granum ex provinciā: plus dapis, H.: Partem opere in tanto, a place, V.: graviter ferit atque ita fatur, Hoc habet, it reaches him, V.: certe captus est, habet! (i. e. volneratus est) T.— To find oneself, be, feel, be situated, be off, come off: se non graviter: bene habemus nos: praeclare se res habebat: quo pacto se habeat provincia: bene habent tibi principia, T.: bene habet, it is well: atqui Sic habet, H.: credin te inpune habiturum? escape punishment, T.: virtus aeterna habetur, abides, S.— To make, render: uti eos manifestos habeant, S.: pascua publica infesta, L.—With P. perf. pass., periphrast. for perf act.: vectigalia redempta, has brought in and holds, Cs.: domitas libidines: quae conlecta habent Stoici: de Caesare satis dictum: pericula consueta, S.: neque ea res falsum me habuit, S.: edita facinora, L.— To treat, use, handle: duriter se, T.: equitatu agmen adversariorum male, Cs.: exercitum luxuriose, S.: eos non pro vanis hostibus, sed liberaliter, S.: saucii maiore curā habiti, L.— To hold, direct, turn, keep: iter hac, T.: iter ad legiones, Cs.— To hold, pronounce, deliver, utter, make: orationem de ratione censoriā: contionem ad urbem: post habitam contionem: gratulationibus habendis celebramur: quae (querelae) apud me de illo habebantur: verba.— To hold, convene, conduct, cause to take place: comitia haberi siturus: senatum, Cs.: censum: Consilium summis de rebus, V.— To hold, govern, administer, manage, wield: rem p., S.: qui cultus habendo Sit pecori, V.: animus habet cuncta, neque ipse habetur, S.: aptat habendo Ensem, V.—Of rank or position, to hold, take, occupy: priores partīs Apud me, T.: Statum de tribus secundarium.—Fig., to have, have in mind, entertain, cherish, experience, exhibit, be actuated by: si quid consili Habet, T.: alienum animum a causā: tantum animi ad audaciam: plus animi quam consili: amorem in rem p.: in consilio fidem: gratiam, gratias habere; see gratia.— To have, have in mind, mean, wish, be able: haec habebam fere, quae te scire vellem, this was in substance what, etc.: haec habui de amicitiā quae dicerem: quod huic responderet, non habebat: haec fere dicere habui de, etc.: illud adfirmare pro certo habeo, L.—Prov.: quā digitum proferat non habet.—With P. fut. pass., to have, be bound: utrumne de furto dicendum habeas, Ta.: si nunc primum statuendum haberemus, Ta. — To have, have in mind, know, be acquainted with, be informed of: regis matrem habemus, ignoramus patrem: habes consilia nostra, such are: In memoriā habeo, I remember, T.: age, si quid habes, V.—With in animo, to have in mind, purpose, intend, be inclined: rogavi, ut diceret quid haberet in animo: istum exheredare in animo habebat: hoc (flumen) transire, Cs.: bello eum adiuvare, L. — To have in mind, hold, think, believe, esteem, regard, look upon: neque vos neque deos in animo, S.: haec habitast soror, T.: alquos magno in honore, Cs.: Iunium (mensem) in metu, be afraid of: omnīs uno ordine Achivos, all alike, V.: hi numero inpiorum habentur, Cs.: quem nefas habent nominare: deos aeternos: habitus non futtilis auctor, V.: cum esset habendus rex: non nauci augurem: cuius auctoritas magni haberetur, Cs.: id pro non dicto habendum, L.: sic habeto, non esse, etc.: non necesse habeo dicere: eam rem habuit religioni, a matter of conscience: ludibrio haberi, T.: duritiam voluptati, regard as pleasure, S.— To have, have received, have acquired, have made, have incurred: a me beneficia, Cs.: tantos progressūs in Stoicis.—With satis, to have enough, be content, be satisfied: sat habeo, T.: a me satis habent, tamen plus habebunt: non satis habitum est, quaeri, etc.— To have, be characterized by, exercise, practise: salem, T.: habet hoc virtus, ut, etc., this is characteristic of merit: locus nihil habet religionis: celerem motum, Cs.: neque modum neque modestiam, S.: silentium haberi iussit, observed, S.: habebat hoc Caesar, quem cognorat, etc., this was Caesar's way: ornamenta dicendi.— To have, involve, bring, render, occasion, produce, excite: primus adventus equitatūs habuit interitum: habet amoenitas ipsa inlecebras: latrocinia nullam habent infamiam, Cs.— To hold, keep, occupy, engage, busy, exercise, inspire: hoc male habet virum, vexes, T.: animalia somnus habebat, V.: sollicitum te habebat cogitatio periculi: Qui (metus) maior absentīs habet, H.— To take, accept, bear, endure: eas (iniurias) gravius aequo, S.: aegre filium id ausum, L.— To keep, reserve, conceal: Non clam me haberet quod, etc., T.: secreto hoc audi, tecum habeto.— To keep, spend, pass: adulescentiam, S.: aetatem procul a re p., S.—With rem, to have to do, be intimate: quocum uno rem habebam, T.
* * *

habere, habui, habitus V

have, hold, consider, think, reason; manage, keep; spend/pass (time)

Latin-English dictionary > habeō
7 habitudo

hăbĭtūdo, ĭnis, f. [habitus, P. a., from habeo], condition, plight, habit, appearance, figure of the body (mostly ante- and postclass., for the class. habitus): qui color, nitor, vestitus, quae habitudo est corporis! *Ter. Eun. 2, 2, 11; cf.:
bona corporis,
Auct. Her. 4, 10, 15:
habitus atque habitudo,
dress and figure, App. M. 9, p. 235:
ancillae,
id. ib. 2, p. 118.— Plur.:
tam varias habitudines corporis participat,
App. Mag. p. 282, 29.

Lewis & Short latin dictionary > habitudo
8 decet

dĕcet, cuit, 2, v. impers. [Sanscr. dacas, fame; Gr. dokeô, to seem, think; Lat. decus, dignus]. It is seemly, comely, becoming,; it beseems, behooves, is fitting, suitable, proper (for syn. v. debeo init.):
decere quasi aptum esse consentaneumque tempori et personae,
Cic. Or. 22, 74; cf. also nunc quid aptum sit, hoc est, quid maxime deceat in oratione videamus, id. de Or. 3, 55, 210 (very freq. and class.; not in Caes.).—Constr., with nom. or inf. of the thing, and with acc.; less freq. with dat. of the pers.; sometimes absol.
a.
With nom. rei
(α).
and acc. pers.: Ph. Quin me aspice et contempla, ut haec (sc. vestis) me decet. Sc. Virtute formae id evenit, te ut deceat, quicquid habeas, Plaut. Most. 1, 3, 16 sq.; cf.:
quem decet muliebris ornatus, quem incessus psaltriae, Cic. Clod. fragm. 5, p. 105 ed. Beier: te toga picta decet,
Prop. 4, 4, 53 al.; Hor. Ep. 1, 18, 30; Quint. 8, 5, 28;
and nec habitus triumphalis feminas deceat,
id. 11, 1, 3; cf.:
omnis Aristippum color decuit,
Hor. Ep. 1, 17, 23:
intonsus crinis deum,
Tib. 1, 4, 38; cf.:
neglecta decet multas coma,
Ov. A. A. 3, 153; id. F. 2, 106 et saep.:
id maxime quemque decet, quod est cujusque maxime suum,
Cic. Off. 1, 31, 113:
quod omnes et semper et ubique decet,
Quint. 11, 1, 14:
non si quid Pholoen satis, Et te, Chlori, decet,
Hor. Od. 3, 15, 8 et saep.:
qui flexus deceat miserationem,
Quint. 1, 11, 12:
civitatem quis deceat status,
Hor. Od. 3, 29, 25 et saep.—In plur.:
quem tenues decuere togae nitidique capilli,
Hor. Ep. 1, 14, 32:
te non citharae decent,
id. Od. 3, 15, 14:
alba decent Cererem: vestes Cerealibus albas Sumite,
Ov. F. 4, 619; id. M. 1, 457 et saep.:
nec velle experiri, quam se aliena deceant,
Cic. Off. 1, 31, 113; Quint. 6, 1, 25:
illa quoque diversa bonum virum decent,
id. 11, 1, 42 et saep.:
duo verba uni apposita ne versum quidem decuerint,
id. 8, 6, 43.—
(β).
Without acc. pers.:
nihil est difficilius quam quid deceat videre,
Cic. Or. 21, 70; cf.:
quid deceat et quid aptum sit personis,
id. Off. 1, 34 fin.:
casus singularis magis decuit,
Quint. 8, 3, 20; id. 11, 3, 161 et saep.:
idem fere in omni genere causarum et proderit et decebit,
id. 11, 1, 14; cf. id. 9, 4, 21.—In plur.:
ubi lepos, joci, risus, vinum, ebrietas decent,
Plaut. Ps. prol. 20:
cum magna pars est exhausta orationis, pene omnia decent,
Quint. 11, 3, 147; 150; id. 11, 1, 48 et saep. —
(γ).
With dat.:
istuc facinus nostro generi non decet,
Plaut. Am. 2, 2, 188: certa est ratio quae deceat philosopho, Apul. Flor. 3, p. 355, 13; Plaut. Pers. 2, 2, 34; cf. infra. —
b.
With inf.
(α).
and acc. pers.:
non te mihi irasci decet,
Plaut. Am. 1, 3, 24:
hanc maculam nos decet effugere,
Ter. Ad. 5, 8, 31:
oratorem irasci minime decet,
Cic. Tusc. 4, 25; Quint. 12, 6, 3; Ov. M. 3, 265; so freq. with inf. pass.:
specimen naturae capi debet ex optima quaque natura,
Cic. Tusc. 1, 14, 32:
mortalin' decuit violari vulnere divum?
Verg. A. 12, 797; Ter. And. prol. 16. —
(β).
Without acc.:
injusta ab justis impetrare non decet,
Plaut. Am. prol. 35:
exemplis grandioribus decuit uti,
Cic. Div. 1, 20; Ov. M. 8, 27:
nunc decet caput impedire myrto: nunc et in umbrosis Fauno decet immolare lucis,
Hor. Od. 1, 4, 9 sq.; id. Ep. 1, 17, 2; Pers. 3, 27.—
(γ).
With dat.:
decet tantae majestati eas servare leges, quibus, etc.,
Dig. 32, 1, 23:
ita uti liberali esse ingenio decet,
Ter. Hec. 1, 2, 89:
prima certe pensari decet populo utrum, etc.,
Liv. 34, 58, 8.
c.
Absol.
(α).
with acc. pers.:
ita ut vos decet,
Plaut. Most. 3, 2, 40; cf.:
facis, ut te decet,
Ter. Andr. 2, 5, 10; id. Heaut. 5, 5, 10:
ita uti fortes decet milites,
id. Eun. 4, 7, 44; cf.: id. Andr. 2, 6, 14:
illum decet,
Quint. 9, 4, 15 et saep.—
(β).
Without case:
eia haud sic decet,
Ter. Eun. 5, 9, 35; cf. id. Hec. 2, 2, 10:
fecisti ut decuerat,
id. ib. 4, 4, 66:
minus severe quam decuit,
Cic. Phil. 6, 1:
velata parte oris, quia sic decebat,
it was becoming, Tac. A. 13, 45:
nihil aliter ac deceat,
id. Att. 6, 3, 8: perge;
decet,
Verg. A. 12, 153 et saep.—
(γ).
With dat.:
ita nobis decet,
Ter. Ad. 5, 8, 5; id. Heaut. 5, 2, 12:
locum editiorem quam victoribus decebat,
Sall. H. 1, 98 (Serv. Verg. A. 8, 127.)— Hence, dĕcens, entis, P. a. (freq. in Hor., Ov., and post-Aug. prose, esp. Quint.; not in Verg.; in Cic. once adverbially, and cf. decentia), seemly, becoming, decent, proper, fit:
amictus,
Ov. Pont. 2, 5, 52; cf.:
decentior amictus,
Quint. 11, 3, 156;
and sinus (togae) decentissimus,
id. 11, 3, 140:
ornatus,
id. 2, 15, 21:
motus,
Hor. Od. 4, 13, 17; Quint. 1, 10, 26; cf.:
corporis decens et accommodatus orationi motus,
id. 11, 3, 29;
and allevatio atque contractio humerorum,
id. 11, 3, 83:
decentissimum sponsalium genus,
Sen. Ben. 1, 9 et saep.:
quid verum atque decens,
Hor. Ep. 1, 1, 11:
decentius erit servare pudorem,
Quint. 11, 1, 78; cf. 8, 6, 6.—
2.
Esp. of corporeal fitness and symmetry, regularly, symmetrically, handsomely shaped; well-formed; noble:
forma,
Ov. Am. 3, 1, 9; cf.:
habitus decentior quam sublimior,
Tac. Agr. 44:
facies,
Ov. Tr. 3, 7, 33:
malae,
Hor. Od. 3, 27, 53:
Venus,
id. ib. 1, 18, 6; cf.:
Cynthia,
Prop. 4, 8, 52 (5, 8, 52 M.):
Gratiae,
Hor. Od. 1, 4, 6:
(Paullus) et nobilis et decens,
id. ib. 4, 1, 13: pulcher et decens toto corpore, Suct. Dom. 18; cf. Juv. 6, 161:
sumptis decentior armis Minerva,
Ov. H. 5, 35; Quint. 8, 3, 10 et saep.— Adv.: decenter (acc. to no. 1), becomingly, decently, properly, fitly:
fictis nominibus decenter uti,
Plin. Ep. 6, 21, 5; cf.:
fieri,
Quint. 11, 1, 79:
singula quaeque locum teneant sortita decenter,
Hor. A. P. 92; cf.:
maesta,
Ov. Am. 2, 5, 44.— Comp.: Hor. Ep. 2, 2, 216; Quint. 9, 1, 21 al.— Sup., a false reading for diligentissime, Cic. Caes. 26, 74.

Lewis & Short latin dictionary > decet
9 Honor

hŏnor or hŏnos (the latter form almost exclusively in Cic., who has honor only Phil. 9, 6 fin., and Fragm. pro Tull. 21; also in Caes., Liv., Sall., Prop., Verg., Nep., and Curt.; but honor in Sen., Vell., Ov.; and Hor. and Tac. use both forms. Honos was antiquated in Quintilian's day, v. Quint. 1, 4, 13; Neue, Formenl. 1, 168 sq.), ōris (archaic gen. honorus, like venerus, Lex Puteol. ap. Haubold, n. 7), m. [perh. Sanscr. hu-, call], honor, repute, esteem in which a person or thing is held.
I.
Lit.
A.
In gen.:
cum honos sit praemium virtutis judicio studioque civium delatum ad aliquem, qui eum sententiis, qui suffragiis adeptus est, is mihi et honestus et honoratus videtur. Qui autem occasione aliqua etiam invitis suis civibus nactus est imperium, hunc nomen honoris adeptum, non honorem puto,
Cic. Brut. 81, 281; cf.:
is autem, qui vere appellari potest honos, non invitamentum ad tempus, sed perpetuae virtutis est praemium,
id. Fam. 10, 10, 1 sq.:
honos alit artes omnesque incenduntur ad studia gloria,
id. Tusc. 1, 2, 4;
so with gloria,
id. Part. 24, 87: si honos is fuit, majorem tibi habere non [p. 862] potui, id. Fam. 5, 20, 2:
quanto et honor hic illo est amplior, etc.,
id. Att. 9, 2, A, 1:
gratia, dignitate, honore auctus,
Caes. B. G. 1, 43, 8:
amplissimis honoribus et praemiis decorari... honos maximus,
Cic. de Or. 1, 54, 232:
ut eum amplissimo regis honore et nomine affeceris,
id. Deiot. 5, 14:
aliquem praecipuo honore habere,
Caes. B. G. 5, 54, 4:
suum cuique honorem et gradum reddere,
Cic. Rosc. Am. 47, 136:
apud eum sunt in honore et in pretio,
id. ib. 28, 77; Caes. B. C. 3, 61, 1; so with in:
in honore magno esse,
Cic. Brut. 8, 30:
summo in honore,
id. de Or. 1, 55, 235; id. Off. 2, 19, 65:
tanto in honore,
id. Tusc. 2, 2, 4; Caes. B. C. 1, 77, 2; 3, 47, 7; Liv. 42, 6, 12; but without in:
Jovem autem quanto honore in suo templo fuisse arbitramini,
Cic. Verr. 2, 4, 58, § 129:
(Druides) magno sunt apud eos honore,
Caes. B. G. 6, 13, 4; 5, 54, 5; Liv. 1, 40, 1; Tac. A. 14, 6; id. H. 1, 6, 4:
honorem accipere,
Cic. Att. 9, 2, A, 1:
honorem huic generi (i. e. poëtis) non fuisse declarat oratio Catonis,
id. Tusc. 1, 2, 3:
honori summo nostro Miloni fuit qui P. Clodii conatus compressit,
id. Off. 2, 17, 58; cf.:
quod (i. e. medium ex tribus sedere) apud Numidas honori ducitur,
Sall. J. 11, 3:
rite suum Baccho dicemus honorem,
honor, praise, Verg. G. 2, 393: tanto ille vobis quam mihi pejorem honorem habuit, worse honor, i. e. greater dishonor or disgrace, Q. Metell. ap. Gell. 12, 9, 4; cf.:
exsilii honor,
i. e. honorable exile, Tac. H. 1, 21.—Personified:
tute pone te latebis facile, ne inveniat te honos,
Plaut. Trin. 3, 2, 37.—Of inanim. and abstr. things, honor, esteem, value:
physicae quoque non sine causa tributus idem est honos,
Cic. Fin. 3, 22, 73; id. Fam. 7, 26, 2:
ornatus ille admirabilis, propter quem ascendit in tantum honorem eloquentia,
id. Or. 36, 125:
multa renascentur quae jam cecidere, cadentque Quae nunc sunt in honore vocabula, si volet usus,
Hor. A. P. 71:
apud antiquos piscium nobilissimus habitus acipenser nullo in honore est,
Plin. 9, 17, 27, § 60; 19, 6, 32, § 104:
vino Pramnio etiam nunc honos durat,
id. 14, 4, 6, § 54 al. —
B.
In partic.
1.
Public honor, official dignity, office, post, preferment (cf. munus):
ita quaestor sum factus, ut mihi honorem illum tum non solum datum, sed etiam creditum ac commissum putem,
Cic. Verr. 2, 5, 14, § 35:
ille honoris gradus,
id. Sull. 29, 82:
equites Romanos in tribunicium restituit honorem,
Caes. B. C. 1, 77 fin.:
extraordinarium honorem appetere,
id. ib. 1, 32, 2:
hic ipse honos (sc. dictatura), delatus ad me, testis est innocentiae meae,
Liv. 9, 26, 14:
curulem adferri sellam eo jussit (Flavius) ac sede honoris sui inimicos spectavit,
id. 9, 46, 9:
honore abiit,
Suet. Aug. 26; cf.:
deposito honore,
id. ib. 36:
paene honore summotus est,
id. Claud. 9:
honor municipalis est administratio rei publicae cum dignitatis gradu, sive cum sumtu, sive sine erogatione contingens,
Dig. 50, 4, 14 pr.: honorem aut magistratum gerere, Gai Inst. 1, 96:
clari velamen honoris sufficiunt tunicae summis aedilibus albae,
Juv. 3, 178:
tempus honoris,
the term of office, id. 8, 150:
honorem militiae largiri,
military honors, id. 7, 88.—In plur.:
populum Romanum hominibus novis industriis libenter honores mandare semperque mandasse,
Cic. Verr. 2, 4, 37, § 81; cf.:
qui (populus) stultus honores Saepe dat indignis,
Hor. S. 1, 6, 15:
ascendisset ad honores, nisi, etc.,
Cic. Brut. 68, 241:
honoribus amplissimis et laboribus maximis perfungi,
id. Fam. 1, 8, 3:
obrepisti ad honores errore hominum,
id. Pis. 1, 1:
Catulus maximis honoribus usus,
Sall. C. 49, 2:
magistratus atque honores capere,
Suet. Aug. 26:
largiri opes, honores,
Tac. A. 11, 12.—
2.
Particular phrases.
a.
Honoris causa.
(α).
Out of respect, in order to show honor (class.):
C. Curio, quem ego hominem honoris potius quam contumeliae causa nominatum volo,
Cic. Verr. 1, 7, 18:
quem honoris causa nomino,
id. Rosc. Am. 2, 6:
toties hunc et virum bonum esse dixisti et honoris causa appellasti,
id. Rosc. Com. 6, 18:
Campanis equitum honoris causa, civitas sine suffragio data,
Liv. 8, 14, 10; 32, 34, 8; 39, 22, 2.—
(β).
For the sake of (ante-class.):
ejus honoris causa, feci thensaurum ut hic reperiret Euclio,
Plaut. Aul. prol. 25: mei honoris causa mittere coquos, id. ib. 3, 4, 4:
huc honoris vostri venio gratia,
id. Am. 3, 1, 7; id. Stich. 2, 2, 14:
vestri honoris causa,
Ter. Phorm. 5, 7, 35.—
b.
Praefari or dicere honorem, to make an excuse in saying any thing that may be distasteful = by your leave or saving your presence:
si dicimus: ille patrem strangulavit, honorem non praefamur. Sin de Aurelia aliquid aut Lollia, honos. praefandus est,
Cic. Fam. 9, 22, 4;
for which: haec sunt quae retulisse fas sit, ac pleraque ex his non nisi honore dicto,
Plin. 28, 8, 24, § 87; cf.
also: honos auribus sit,
i. e. pardon the expression, Curt. 5, 1, 22.—
3.
Personified, Hŏnor or Hŏnos, as a deity whose temple adjoined that of Virtus, and who was worshipped with uncovered head, Cic. Verr. 2, 4, 54, § 121; id. Sest. 54, 116; id. Leg. 2, 23, 58; Val. Max. 1, 1, 8; Liv. 27, 25, 7 sqq.; Aug. Civ. Dei, 4, 21; Inscr. Orell. 543.
II.
Transf.
A.
Concr., any thing given as a mark of honor, an honorary gift, a reward, acknowledgment, recompense, fee; a sacrifice; funeral rites; a legacy, etc. (mostly poet. and since the Aug. period):
Itan tandem hanc majores famam tradiderunt tibi tui,... honori posterorum tuorum ut vindex fieres,
Plaut. Trin. 3, 2, 18:
Curio misi, ut medico honos haberetur et tibi daret quod opus esset,
Cic. Fam. 16, 9, 3; Vitr. 10, 22:
geminum pugnae proponit honorem,
Verg. A. 5, 365:
nil victor honoris Ex opibus posco,
Sil. 9, 199:
dicite, Pierides, quonam donetur honore Neaera,
Tib. 3, 1, 5:
nec Telamon sine honore recessit Hesioneque data potitur,
Ov. M. 11, 216:
arae sacrificiis fument, honore, donis cumulentur,
Liv. 8, 33, 21:
divūm templis indicit honorem,
Verg. A. 1, 632; Ov. F. 4, 409:
nullos aris adoleret honores,
id. M. 8, 742:
meritos aris mactavit honores,
Verg. A. 3, 118:
honore sepulturae carere,
Cic. de Sen. 20, 75; id. Inv. 1, 55, 108:
cernit ibi maestos et mortis honore carentes Leucaspim, etc.,
Verg. A. 6, 333; cf. Ov. Tr. 3, 3, 45:
mille viri, qui supremum comitentur honorem,
Verg. A. 11, 61:
solutus honos cineri,
Val. Fl. 3, 357:
honorem habere alicui,
Curt. 3, 12, 13:
omnem honorem funeri servare,
id. 4, 10, 23:
communem sepulturae honorem alicui tribuere,
Suet. Aug. 17:
nec enim quaerimus, cui acquiratur, sed cui honos habitus est,
the honorary legacy, Dig. 37, 5, 3; 32, 1, 11:
sepulturae honore spoliatus,
Val. Max. 4, 7, 1; 9, 8, 1 fin.; cf.:
supremitatis honor,
Amm. 31, 13:
supremus condicionis humanae honos,
Val. Max. 6, 3, 1.—
B.
Objectively, a quality that brings honor or consideration, an ornament, grace, charm, beauty ( poet.):
silvis Aquilo decussit honorem,
Verg. G. 2, 404:
December silvis honorem decutit,
Hor. Epod. 11, 6; cf.:
populeus cui frondis honor,
Val. Fl. 6, 296:
notus in vultus honor,
Hor. Epod. 17, 18; Stat. Th. 10, 788.—In plur.:
laetos oculis afflārat honores,
Verg. A. 1, 591; cf. Sil. 12, 244:
hic tibi copia Manabit ad plenum benigno Ruris honorum opulenta cornu,
Hor. C. 1, 17, 16:
nullum ver usquam nullique aestatis honores,
Sil. 3, 487.—
C.
A magistrate, office-holder:
sed cum summus honor finito computet anno, sportula quid referat,
Juv. 1, 117; cf. v. 110.

Lewis & Short latin dictionary > Honor
10 honor

hŏnor or hŏnos (the latter form almost exclusively in Cic., who has honor only Phil. 9, 6 fin., and Fragm. pro Tull. 21; also in Caes., Liv., Sall., Prop., Verg., Nep., and Curt.; but honor in Sen., Vell., Ov.; and Hor. and Tac. use both forms. Honos was antiquated in Quintilian's day, v. Quint. 1, 4, 13; Neue, Formenl. 1, 168 sq.), ōris (archaic gen. honorus, like venerus, Lex Puteol. ap. Haubold, n. 7), m. [perh. Sanscr. hu-, call], honor, repute, esteem in which a person or thing is held.
I.
Lit.
A.
In gen.:
cum honos sit praemium virtutis judicio studioque civium delatum ad aliquem, qui eum sententiis, qui suffragiis adeptus est, is mihi et honestus et honoratus videtur. Qui autem occasione aliqua etiam invitis suis civibus nactus est imperium, hunc nomen honoris adeptum, non honorem puto,
Cic. Brut. 81, 281; cf.:
is autem, qui vere appellari potest honos, non invitamentum ad tempus, sed perpetuae virtutis est praemium,
id. Fam. 10, 10, 1 sq.:
honos alit artes omnesque incenduntur ad studia gloria,
id. Tusc. 1, 2, 4;
so with gloria,
id. Part. 24, 87: si honos is fuit, majorem tibi habere non [p. 862] potui, id. Fam. 5, 20, 2:
quanto et honor hic illo est amplior, etc.,
id. Att. 9, 2, A, 1:
gratia, dignitate, honore auctus,
Caes. B. G. 1, 43, 8:
amplissimis honoribus et praemiis decorari... honos maximus,
Cic. de Or. 1, 54, 232:
ut eum amplissimo regis honore et nomine affeceris,
id. Deiot. 5, 14:
aliquem praecipuo honore habere,
Caes. B. G. 5, 54, 4:
suum cuique honorem et gradum reddere,
Cic. Rosc. Am. 47, 136:
apud eum sunt in honore et in pretio,
id. ib. 28, 77; Caes. B. C. 3, 61, 1; so with in:
in honore magno esse,
Cic. Brut. 8, 30:
summo in honore,
id. de Or. 1, 55, 235; id. Off. 2, 19, 65:
tanto in honore,
id. Tusc. 2, 2, 4; Caes. B. C. 1, 77, 2; 3, 47, 7; Liv. 42, 6, 12; but without in:
Jovem autem quanto honore in suo templo fuisse arbitramini,
Cic. Verr. 2, 4, 58, § 129:
(Druides) magno sunt apud eos honore,
Caes. B. G. 6, 13, 4; 5, 54, 5; Liv. 1, 40, 1; Tac. A. 14, 6; id. H. 1, 6, 4:
honorem accipere,
Cic. Att. 9, 2, A, 1:
honorem huic generi (i. e. poëtis) non fuisse declarat oratio Catonis,
id. Tusc. 1, 2, 3:
honori summo nostro Miloni fuit qui P. Clodii conatus compressit,
id. Off. 2, 17, 58; cf.:
quod (i. e. medium ex tribus sedere) apud Numidas honori ducitur,
Sall. J. 11, 3:
rite suum Baccho dicemus honorem,
honor, praise, Verg. G. 2, 393: tanto ille vobis quam mihi pejorem honorem habuit, worse honor, i. e. greater dishonor or disgrace, Q. Metell. ap. Gell. 12, 9, 4; cf.:
exsilii honor,
i. e. honorable exile, Tac. H. 1, 21.—Personified:
tute pone te latebis facile, ne inveniat te honos,
Plaut. Trin. 3, 2, 37.—Of inanim. and abstr. things, honor, esteem, value:
physicae quoque non sine causa tributus idem est honos,
Cic. Fin. 3, 22, 73; id. Fam. 7, 26, 2:
ornatus ille admirabilis, propter quem ascendit in tantum honorem eloquentia,
id. Or. 36, 125:
multa renascentur quae jam cecidere, cadentque Quae nunc sunt in honore vocabula, si volet usus,
Hor. A. P. 71:
apud antiquos piscium nobilissimus habitus acipenser nullo in honore est,
Plin. 9, 17, 27, § 60; 19, 6, 32, § 104:
vino Pramnio etiam nunc honos durat,
id. 14, 4, 6, § 54 al. —
B.
In partic.
1.
Public honor, official dignity, office, post, preferment (cf. munus):
ita quaestor sum factus, ut mihi honorem illum tum non solum datum, sed etiam creditum ac commissum putem,
Cic. Verr. 2, 5, 14, § 35:
ille honoris gradus,
id. Sull. 29, 82:
equites Romanos in tribunicium restituit honorem,
Caes. B. C. 1, 77 fin.:
extraordinarium honorem appetere,
id. ib. 1, 32, 2:
hic ipse honos (sc. dictatura), delatus ad me, testis est innocentiae meae,
Liv. 9, 26, 14:
curulem adferri sellam eo jussit (Flavius) ac sede honoris sui inimicos spectavit,
id. 9, 46, 9:
honore abiit,
Suet. Aug. 26; cf.:
deposito honore,
id. ib. 36:
paene honore summotus est,
id. Claud. 9:
honor municipalis est administratio rei publicae cum dignitatis gradu, sive cum sumtu, sive sine erogatione contingens,
Dig. 50, 4, 14 pr.: honorem aut magistratum gerere, Gai Inst. 1, 96:
clari velamen honoris sufficiunt tunicae summis aedilibus albae,
Juv. 3, 178:
tempus honoris,
the term of office, id. 8, 150:
honorem militiae largiri,
military honors, id. 7, 88.—In plur.:
populum Romanum hominibus novis industriis libenter honores mandare semperque mandasse,
Cic. Verr. 2, 4, 37, § 81; cf.:
qui (populus) stultus honores Saepe dat indignis,
Hor. S. 1, 6, 15:
ascendisset ad honores, nisi, etc.,
Cic. Brut. 68, 241:
honoribus amplissimis et laboribus maximis perfungi,
id. Fam. 1, 8, 3:
obrepisti ad honores errore hominum,
id. Pis. 1, 1:
Catulus maximis honoribus usus,
Sall. C. 49, 2:
magistratus atque honores capere,
Suet. Aug. 26:
largiri opes, honores,
Tac. A. 11, 12.—
2.
Particular phrases.
a.
Honoris causa.
(α).
Out of respect, in order to show honor (class.):
C. Curio, quem ego hominem honoris potius quam contumeliae causa nominatum volo,
Cic. Verr. 1, 7, 18:
quem honoris causa nomino,
id. Rosc. Am. 2, 6:
toties hunc et virum bonum esse dixisti et honoris causa appellasti,
id. Rosc. Com. 6, 18:
Campanis equitum honoris causa, civitas sine suffragio data,
Liv. 8, 14, 10; 32, 34, 8; 39, 22, 2.—
(β).
For the sake of (ante-class.):
ejus honoris causa, feci thensaurum ut hic reperiret Euclio,
Plaut. Aul. prol. 25: mei honoris causa mittere coquos, id. ib. 3, 4, 4:
huc honoris vostri venio gratia,
id. Am. 3, 1, 7; id. Stich. 2, 2, 14:
vestri honoris causa,
Ter. Phorm. 5, 7, 35.—
b.
Praefari or dicere honorem, to make an excuse in saying any thing that may be distasteful = by your leave or saving your presence:
si dicimus: ille patrem strangulavit, honorem non praefamur. Sin de Aurelia aliquid aut Lollia, honos. praefandus est,
Cic. Fam. 9, 22, 4;
for which: haec sunt quae retulisse fas sit, ac pleraque ex his non nisi honore dicto,
Plin. 28, 8, 24, § 87; cf.
also: honos auribus sit,
i. e. pardon the expression, Curt. 5, 1, 22.—
3.
Personified, Hŏnor or Hŏnos, as a deity whose temple adjoined that of Virtus, and who was worshipped with uncovered head, Cic. Verr. 2, 4, 54, § 121; id. Sest. 54, 116; id. Leg. 2, 23, 58; Val. Max. 1, 1, 8; Liv. 27, 25, 7 sqq.; Aug. Civ. Dei, 4, 21; Inscr. Orell. 543.
II.
Transf.
A.
Concr., any thing given as a mark of honor, an honorary gift, a reward, acknowledgment, recompense, fee; a sacrifice; funeral rites; a legacy, etc. (mostly poet. and since the Aug. period):
Itan tandem hanc majores famam tradiderunt tibi tui,... honori posterorum tuorum ut vindex fieres,
Plaut. Trin. 3, 2, 18:
Curio misi, ut medico honos haberetur et tibi daret quod opus esset,
Cic. Fam. 16, 9, 3; Vitr. 10, 22:
geminum pugnae proponit honorem,
Verg. A. 5, 365:
nil victor honoris Ex opibus posco,
Sil. 9, 199:
dicite, Pierides, quonam donetur honore Neaera,
Tib. 3, 1, 5:
nec Telamon sine honore recessit Hesioneque data potitur,
Ov. M. 11, 216:
arae sacrificiis fument, honore, donis cumulentur,
Liv. 8, 33, 21:
divūm templis indicit honorem,
Verg. A. 1, 632; Ov. F. 4, 409:
nullos aris adoleret honores,
id. M. 8, 742:
meritos aris mactavit honores,
Verg. A. 3, 118:
honore sepulturae carere,
Cic. de Sen. 20, 75; id. Inv. 1, 55, 108:
cernit ibi maestos et mortis honore carentes Leucaspim, etc.,
Verg. A. 6, 333; cf. Ov. Tr. 3, 3, 45:
mille viri, qui supremum comitentur honorem,
Verg. A. 11, 61:
solutus honos cineri,
Val. Fl. 3, 357:
honorem habere alicui,
Curt. 3, 12, 13:
omnem honorem funeri servare,
id. 4, 10, 23:
communem sepulturae honorem alicui tribuere,
Suet. Aug. 17:
nec enim quaerimus, cui acquiratur, sed cui honos habitus est,
the honorary legacy, Dig. 37, 5, 3; 32, 1, 11:
sepulturae honore spoliatus,
Val. Max. 4, 7, 1; 9, 8, 1 fin.; cf.:
supremitatis honor,
Amm. 31, 13:
supremus condicionis humanae honos,
Val. Max. 6, 3, 1.—
B.
Objectively, a quality that brings honor or consideration, an ornament, grace, charm, beauty ( poet.):
silvis Aquilo decussit honorem,
Verg. G. 2, 404:
December silvis honorem decutit,
Hor. Epod. 11, 6; cf.:
populeus cui frondis honor,
Val. Fl. 6, 296:
notus in vultus honor,
Hor. Epod. 17, 18; Stat. Th. 10, 788.—In plur.:
laetos oculis afflārat honores,
Verg. A. 1, 591; cf. Sil. 12, 244:
hic tibi copia Manabit ad plenum benigno Ruris honorum opulenta cornu,
Hor. C. 1, 17, 16:
nullum ver usquam nullique aestatis honores,
Sil. 3, 487.—
C.
A magistrate, office-holder:
sed cum summus honor finito computet anno, sportula quid referat,
Juv. 1, 117; cf. v. 110.

Lewis & Short latin dictionary > honor
11 Honos

hŏnor or hŏnos (the latter form almost exclusively in Cic., who has honor only Phil. 9, 6 fin., and Fragm. pro Tull. 21; also in Caes., Liv., Sall., Prop., Verg., Nep., and Curt.; but honor in Sen., Vell., Ov.; and Hor. and Tac. use both forms. Honos was antiquated in Quintilian's day, v. Quint. 1, 4, 13; Neue, Formenl. 1, 168 sq.), ōris (archaic gen. honorus, like venerus, Lex Puteol. ap. Haubold, n. 7), m. [perh. Sanscr. hu-, call], honor, repute, esteem in which a person or thing is held.
I.
Lit.
A.
In gen.:
cum honos sit praemium virtutis judicio studioque civium delatum ad aliquem, qui eum sententiis, qui suffragiis adeptus est, is mihi et honestus et honoratus videtur. Qui autem occasione aliqua etiam invitis suis civibus nactus est imperium, hunc nomen honoris adeptum, non honorem puto,
Cic. Brut. 81, 281; cf.:
is autem, qui vere appellari potest honos, non invitamentum ad tempus, sed perpetuae virtutis est praemium,
id. Fam. 10, 10, 1 sq.:
honos alit artes omnesque incenduntur ad studia gloria,
id. Tusc. 1, 2, 4;
so with gloria,
id. Part. 24, 87: si honos is fuit, majorem tibi habere non [p. 862] potui, id. Fam. 5, 20, 2:
quanto et honor hic illo est amplior, etc.,
id. Att. 9, 2, A, 1:
gratia, dignitate, honore auctus,
Caes. B. G. 1, 43, 8:
amplissimis honoribus et praemiis decorari... honos maximus,
Cic. de Or. 1, 54, 232:
ut eum amplissimo regis honore et nomine affeceris,
id. Deiot. 5, 14:
aliquem praecipuo honore habere,
Caes. B. G. 5, 54, 4:
suum cuique honorem et gradum reddere,
Cic. Rosc. Am. 47, 136:
apud eum sunt in honore et in pretio,
id. ib. 28, 77; Caes. B. C. 3, 61, 1; so with in:
in honore magno esse,
Cic. Brut. 8, 30:
summo in honore,
id. de Or. 1, 55, 235; id. Off. 2, 19, 65:
tanto in honore,
id. Tusc. 2, 2, 4; Caes. B. C. 1, 77, 2; 3, 47, 7; Liv. 42, 6, 12; but without in:
Jovem autem quanto honore in suo templo fuisse arbitramini,
Cic. Verr. 2, 4, 58, § 129:
(Druides) magno sunt apud eos honore,
Caes. B. G. 6, 13, 4; 5, 54, 5; Liv. 1, 40, 1; Tac. A. 14, 6; id. H. 1, 6, 4:
honorem accipere,
Cic. Att. 9, 2, A, 1:
honorem huic generi (i. e. poëtis) non fuisse declarat oratio Catonis,
id. Tusc. 1, 2, 3:
honori summo nostro Miloni fuit qui P. Clodii conatus compressit,
id. Off. 2, 17, 58; cf.:
quod (i. e. medium ex tribus sedere) apud Numidas honori ducitur,
Sall. J. 11, 3:
rite suum Baccho dicemus honorem,
honor, praise, Verg. G. 2, 393: tanto ille vobis quam mihi pejorem honorem habuit, worse honor, i. e. greater dishonor or disgrace, Q. Metell. ap. Gell. 12, 9, 4; cf.:
exsilii honor,
i. e. honorable exile, Tac. H. 1, 21.—Personified:
tute pone te latebis facile, ne inveniat te honos,
Plaut. Trin. 3, 2, 37.—Of inanim. and abstr. things, honor, esteem, value:
physicae quoque non sine causa tributus idem est honos,
Cic. Fin. 3, 22, 73; id. Fam. 7, 26, 2:
ornatus ille admirabilis, propter quem ascendit in tantum honorem eloquentia,
id. Or. 36, 125:
multa renascentur quae jam cecidere, cadentque Quae nunc sunt in honore vocabula, si volet usus,
Hor. A. P. 71:
apud antiquos piscium nobilissimus habitus acipenser nullo in honore est,
Plin. 9, 17, 27, § 60; 19, 6, 32, § 104:
vino Pramnio etiam nunc honos durat,
id. 14, 4, 6, § 54 al. —
B.
In partic.
1.
Public honor, official dignity, office, post, preferment (cf. munus):
ita quaestor sum factus, ut mihi honorem illum tum non solum datum, sed etiam creditum ac commissum putem,
Cic. Verr. 2, 5, 14, § 35:
ille honoris gradus,
id. Sull. 29, 82:
equites Romanos in tribunicium restituit honorem,
Caes. B. C. 1, 77 fin.:
extraordinarium honorem appetere,
id. ib. 1, 32, 2:
hic ipse honos (sc. dictatura), delatus ad me, testis est innocentiae meae,
Liv. 9, 26, 14:
curulem adferri sellam eo jussit (Flavius) ac sede honoris sui inimicos spectavit,
id. 9, 46, 9:
honore abiit,
Suet. Aug. 26; cf.:
deposito honore,
id. ib. 36:
paene honore summotus est,
id. Claud. 9:
honor municipalis est administratio rei publicae cum dignitatis gradu, sive cum sumtu, sive sine erogatione contingens,
Dig. 50, 4, 14 pr.: honorem aut magistratum gerere, Gai Inst. 1, 96:
clari velamen honoris sufficiunt tunicae summis aedilibus albae,
Juv. 3, 178:
tempus honoris,
the term of office, id. 8, 150:
honorem militiae largiri,
military honors, id. 7, 88.—In plur.:
populum Romanum hominibus novis industriis libenter honores mandare semperque mandasse,
Cic. Verr. 2, 4, 37, § 81; cf.:
qui (populus) stultus honores Saepe dat indignis,
Hor. S. 1, 6, 15:
ascendisset ad honores, nisi, etc.,
Cic. Brut. 68, 241:
honoribus amplissimis et laboribus maximis perfungi,
id. Fam. 1, 8, 3:
obrepisti ad honores errore hominum,
id. Pis. 1, 1:
Catulus maximis honoribus usus,
Sall. C. 49, 2:
magistratus atque honores capere,
Suet. Aug. 26:
largiri opes, honores,
Tac. A. 11, 12.—
2.
Particular phrases.
a.
Honoris causa.
(α).
Out of respect, in order to show honor (class.):
C. Curio, quem ego hominem honoris potius quam contumeliae causa nominatum volo,
Cic. Verr. 1, 7, 18:
quem honoris causa nomino,
id. Rosc. Am. 2, 6:
toties hunc et virum bonum esse dixisti et honoris causa appellasti,
id. Rosc. Com. 6, 18:
Campanis equitum honoris causa, civitas sine suffragio data,
Liv. 8, 14, 10; 32, 34, 8; 39, 22, 2.—
(β).
For the sake of (ante-class.):
ejus honoris causa, feci thensaurum ut hic reperiret Euclio,
Plaut. Aul. prol. 25: mei honoris causa mittere coquos, id. ib. 3, 4, 4:
huc honoris vostri venio gratia,
id. Am. 3, 1, 7; id. Stich. 2, 2, 14:
vestri honoris causa,
Ter. Phorm. 5, 7, 35.—
b.
Praefari or dicere honorem, to make an excuse in saying any thing that may be distasteful = by your leave or saving your presence:
si dicimus: ille patrem strangulavit, honorem non praefamur. Sin de Aurelia aliquid aut Lollia, honos. praefandus est,
Cic. Fam. 9, 22, 4;
for which: haec sunt quae retulisse fas sit, ac pleraque ex his non nisi honore dicto,
Plin. 28, 8, 24, § 87; cf.
also: honos auribus sit,
i. e. pardon the expression, Curt. 5, 1, 22.—
3.
Personified, Hŏnor or Hŏnos, as a deity whose temple adjoined that of Virtus, and who was worshipped with uncovered head, Cic. Verr. 2, 4, 54, § 121; id. Sest. 54, 116; id. Leg. 2, 23, 58; Val. Max. 1, 1, 8; Liv. 27, 25, 7 sqq.; Aug. Civ. Dei, 4, 21; Inscr. Orell. 543.
II.
Transf.
A.
Concr., any thing given as a mark of honor, an honorary gift, a reward, acknowledgment, recompense, fee; a sacrifice; funeral rites; a legacy, etc. (mostly poet. and since the Aug. period):
Itan tandem hanc majores famam tradiderunt tibi tui,... honori posterorum tuorum ut vindex fieres,
Plaut. Trin. 3, 2, 18:
Curio misi, ut medico honos haberetur et tibi daret quod opus esset,
Cic. Fam. 16, 9, 3; Vitr. 10, 22:
geminum pugnae proponit honorem,
Verg. A. 5, 365:
nil victor honoris Ex opibus posco,
Sil. 9, 199:
dicite, Pierides, quonam donetur honore Neaera,
Tib. 3, 1, 5:
nec Telamon sine honore recessit Hesioneque data potitur,
Ov. M. 11, 216:
arae sacrificiis fument, honore, donis cumulentur,
Liv. 8, 33, 21:
divūm templis indicit honorem,
Verg. A. 1, 632; Ov. F. 4, 409:
nullos aris adoleret honores,
id. M. 8, 742:
meritos aris mactavit honores,
Verg. A. 3, 118:
honore sepulturae carere,
Cic. de Sen. 20, 75; id. Inv. 1, 55, 108:
cernit ibi maestos et mortis honore carentes Leucaspim, etc.,
Verg. A. 6, 333; cf. Ov. Tr. 3, 3, 45:
mille viri, qui supremum comitentur honorem,
Verg. A. 11, 61:
solutus honos cineri,
Val. Fl. 3, 357:
honorem habere alicui,
Curt. 3, 12, 13:
omnem honorem funeri servare,
id. 4, 10, 23:
communem sepulturae honorem alicui tribuere,
Suet. Aug. 17:
nec enim quaerimus, cui acquiratur, sed cui honos habitus est,
the honorary legacy, Dig. 37, 5, 3; 32, 1, 11:
sepulturae honore spoliatus,
Val. Max. 4, 7, 1; 9, 8, 1 fin.; cf.:
supremitatis honor,
Amm. 31, 13:
supremus condicionis humanae honos,
Val. Max. 6, 3, 1.—
B.
Objectively, a quality that brings honor or consideration, an ornament, grace, charm, beauty ( poet.):
silvis Aquilo decussit honorem,
Verg. G. 2, 404:
December silvis honorem decutit,
Hor. Epod. 11, 6; cf.:
populeus cui frondis honor,
Val. Fl. 6, 296:
notus in vultus honor,
Hor. Epod. 17, 18; Stat. Th. 10, 788.—In plur.:
laetos oculis afflārat honores,
Verg. A. 1, 591; cf. Sil. 12, 244:
hic tibi copia Manabit ad plenum benigno Ruris honorum opulenta cornu,
Hor. C. 1, 17, 16:
nullum ver usquam nullique aestatis honores,
Sil. 3, 487.—
C.
A magistrate, office-holder:
sed cum summus honor finito computet anno, sportula quid referat,
Juv. 1, 117; cf. v. 110.

Lewis & Short latin dictionary > Honos
12 status

1.
stătus, a, um, v. sisto.
2.
stătus, ūs, m. [sto and sisto].
I.
In a corporeal sense.
A.
Mode or way of standing, of holding one's body (at rest), posture, position, attitude, station, carriage; sing. and plur.: Ps. Statur hic ad hunc modum. Si. Statum vide hominis, Callipho, quasi basilicum, look at the way he stands, Plaut. Ps. 1, 5, 41:
stat in statu senex ut adoriatur moechum,
in an attitude of attack, ready, id. Mil. 4, 9, 12: concrepuit digitis, laborat;
crebro conmutat status,
his posture, id. ib. 2, 2, 51:
qui esset status (videre vellem) flabellulum tenere te asinum tantum,
what your attitude was, what figure you cut, in holding the fan, Ter. Eun. 3, 5, 50:
in gestu status (oratoris erit) erectus et celsus, rarus incessus,
attitude, Cic. Or. 18, 59:
status quidem rectus sit, sed diducti paulum pedes,
Quint. 11, 3, 159:
abesse plurimum a saltatore debet orator... non effingere status quosdam, et quidquid dicet ostendere,
id. 11, 3, 89:
ut recta sint bracchia, ne indoctae rusticaeve manus, ne status indecorus,
id. 1, 11, 16:
stare solitus Socrates dicitur... immobilis, iisdem in vestigiis,
Gell. 2, 1, 2:
dumque silens astat, status est vultusque diserti,
Ov. P. 2, 5, 51:
statum proeliantis componit,
Petr. 95 fin. —
So of the pose of statues: non solum numerum signorum, sed etiam uniuscujusque magnitudinem, figuram, statum litteris definiri vides,
Cic. Verr. 2, 1, 21, § 57:
expedit saepe, ut in statuis atque picturis videmus, variari habitus, vultus, status,
Quint. 2, 13, 8:
ut illo statu Chabrias sibi statuam fieri voluerit. Ex quo factum est ut postea athletae his statibus in statuis ponendis uterentur,
Nep. Chabr. 1, 3.—And of images in a dream:
ubi prima (imago somni) perit, alioque est altera nata inde statu, prior hic gestum mutasse videtur,
Lucr. 4, 772:
(opp. motus, incessus) quorum (iratorum) vultus, voces, motus statusque mutantur,
motions and postures, Cic. Off. 1, 29, 102:
decorum istud in corporis motu et statu cernitur,
id. ib. 1, 35, 126:
habitus oris et vultūs, status, motus,
id. Fin. 3, 17, 56; 5, 17, 47:
in quibus si peccetur... motu statuve deformi,
id. ib. 5, 12, 35:
eo erant vultu, oratione, omni reliquo motu et statu, ut, etc.,
id. Tusc. 3, 22, 53:
status, incessus, sessio, accubatio... teneat illud decorum,
id. Off. 1, 35, 129:
in pedibus observentur status et incessus,
the posture and gait, Quint. 11, 3, 124.—
B.
Of external appearance, manners, dress, and apparel:
quoniam formam hujus cepi in me et statum, decet et facta moresque hujus habere me similis item,
Plaut. Am. 1, 1, 111:
redegitque se ad pallium et crepidas, atque in tali statu biennio fere permansit,
Suet. Tib. 13.—
C.
Size, height, stature of living and inanimate beings (cf. statura;
post-Aug.): pumilionem, quos natura brevi statu peractos, etc.,
Stat. S. 1, 6, 58: longissimum... aratorem faciemus;
mediastenus qualiscunque status potest esse,
Col. 1, 9, 3:
in gallinaceis maribus status altior quaeritur,
id. 8, 2, 9; so id. 7, 9, 2; 7, 12 med.:
plantae majoris statūs,
Pall. Febr. 25, 20.—
D.
A position, place, in the phrase de statu movere, deicere, or statum conturbare, to displace, drive out, eject, expel, throw from a position (esp. of battle and combat):
equestrem procellam excitemus oportet, si turbare ac statu movere (hostes) volumus,
Liv. 30, 18, 14:
nihil statu motus, cum projecto prae se clipeo staret, in praesidio urbis moriturum se... respondit,
id. 38, 25: Manlius scutum scuto percussit atque statum Galli conturbavit (cf. the next sentence: atque de loco hominem iterum dejecit), Claud. Quadrig. ap. Gell. 9, 13, 16.—So, out of the military sphere, in order to avoid an attack:
ea vis est... quae, periculo mortis injecto, formidine animum perterritum loco saepe et certo de statu demovet,
Cic. Caecin. 15, 42.— Transf., of mental position, conviction, argument, etc.:
saepe adversarios de statu omni dejecimus,
Cic. Or. 37, 129:
voluptas quo est major, eo magis mentem e suā sede et statu demovet,
throws the mind off its balance, id. Par. 1, 3, 15.—Similarly: de statu deducere, recedere, from one's position or principles:
fecerunt etiam ut me prope de vitae meae statu deducerent, ut ego istum accusarem,
Cic. Verr. 2, 2, 4, § 10:
neque de statu nobis nostrae dignitatis est recedendum, neque sine nostris copiis in alterius praesidia veniendum,
id. Att. 1, 20, 2.—So, de statu suo declinare = moveri:
neque dubito quin, suspitione aliquā perculsi repentinā, de statu suo declinarint,
i. e. became unsettled, Cic. Clu. 38, 106:
qui cum me firmissimis opibus... munire possim, quamvis excipere fortunam malui quam... de meo statu declinare,
than abandon my position, id. Prov. Cons. 17, 41; cf.
of the position of heavenly bodies: qui eodem statu caeli et stellarum nati sunt,
aspect, id. Div. 2, 44, 92.
II.
Trop., condition, state, position, situation, circumstances.
A.
Of persons, condition in regard to public rights, political or civil status, any loss of which was a capitis deminutio (v. caput):
capitis minutio est statūs permutatio,
Gai. Dig. 4, 5, 1; id. Inst. 1, 159; cf. Dig. 4, 5, 11:
quo quisque loco nostrum est natus... hunc vitae statum usque ad senectutem obtinere debet,
Cic. Balb. 7, 18:
ad quem proscripti confluebant. Quippe nullum habentibus statum quilibet dux erat idoneus,
with regard to the civil death of the proscribed, Vell. 2, 72, 5:
illorum salus omnibus accepta fuit... quia tam grati exoptatum libertatis statum recuperaverint,
Val. Max. 5, 26:
si statu periclitari litigator videtur,
if his civil status seems in peril, Quint. 6, 1, 36:
nec ulla tam familiaris est infelicibus patria quam solitudo et prioris statūs oblivio,
i. e. the status of full citizenship, lost by banishment, Curt. 5, 5, 11:
permanent tamen in statu servitutis,
Suet. Gram. 21:
vetuit quaeri de cujusquam defunctorum statu,
id. Tit. 8 fin.:
multorum excisi status,
Tac. A. 3, 28: qui illegitime concipiuntur, statum sumunt ex eo tempore quo nascuntur, i. e. whether freemen or slaves, etc., Gai. Inst. 1, 89:
cum servus manumittitur: eo die enim incipit statum habere,
a civil status, Dig. 4, 5, 4:
homo liber qui se vendidit, manumissus non ad suum statum revertitur, sed efficitur libertinae condicionis, i. e. that of an ingenuus,
ib. 1, 5, 21:
primo de personarum statu dicemus,
civil status, ib. 1, 5, 2; so Titin. 5:
de statu hominum (sometimes status used in the jurists absolutely with reference to freedom and slavery): si status controversiam cui faciat procurator, sive ex servitute in libertatem, etc.,
Dig. 3, 3, 39, § 5; so ib. 3, 3, 33, § 1.—Similarly in the later jurists: status suus = aetas XXV. annorum, years of discretion:
cum ad statum suum frater pervenisset,
Dig. 31, 1, 77, § 19.—
2.
Condition and position with reference to rank, profession, trade, occupation, social standing, reputation, and character:
an tibi vis inter istas vorsarier prosedas... quae tibi olant stabulum statumque?
their trade, Plaut. Poen. 1, 2, 59:
quod in civitatibus agnationibus familiarum distinguuntur status,
the ranks of the families, Cic. Leg. 1, 7, 23:
regum status decemviris donabantur,
the rank of kings was assigned to the decemvirs, id. Agr. 1, 1, 2:
cum alii rem ipsam publicam atque hunc bonorum statum odissent,
the social position of the higher classes, id. Sest. 20, 46:
non ut aliquid ex pristino statu nostro retineamus,
id. Fam. 4, 4, 1:
ecquis umquam tam ex amplo statu concidit?
id. Att. 3, 10, 2:
non enim jam quam dignitatem, quos honores, quem vitae statum amiserim cogito,
id. ib. 10, 4, 1:
quam (statuam) esse ejusdem status amictus, anulus, imago ipsa declarat,
id. ib. 1, 1, 17:
praesidium petebamus ex potentissimi viri benevolentiā ad omnem statum nostrae dignitatis,
id. Q. Fr. 3, 8, 1: noster autem status est hic:
apud bonos iidem sumus quos reliquisti, apud sordem, etc.,
id. Att. 1, 16, 11:
ego me non putem tueri meum statum ut neque offendam animum cujusquam, nec frangam dignitatem meam?
maintain my character, id. Fam. 9, 16, 6:
quos fortuna in amplissimo statu (i. e. regum) collocarat,
Auct. Her. 4, 16, 23:
tantam in eodem homine varietatem status,
high and low position in life, ups and downs, Val. Max. 6, 9, 4:
cum classiarios quos Nero ex remigibus justos milites fecerat, redire ad pristinum statum cogeret,
Suet. Galb. 12:
quaedam circa omnium ordinum statum correxit,
id. Claud. 22:
cum redieritis in Graeciam, praestabo ne quis statum suum vestro credat esse meliorem,
social position, Curt. 5, 5, 22:
omnis Aristippum decuit color et status et res,
Hor. Ep. 1, 17, 23.—
3.
Condition in reference to prosperity, happiness or unhappiness, and health (mostly poet. and post-Aug.):
at iste non dolendi status non vocatur voluptas,
Cic. Fin. 2, 9, 28:
neque hic est Nunc status Aurorae meritos ut poscat honores,
Ov. M. 13, 594:
flebilis ut noster status est, ita flebile carmen,
id. Tr. 5, 1, 5:
quid enim status hic a funere differt?
id. P. 2, 3, 3:
pejor ab admonitu fit status iste boni,
id. ib. 1, 2, 54:
his enim quorum felicior in domo status fuerat,
Val. Max. 6, 8, 7:
sin nostros status sive proximorum ingenia contemplemur,
id. 6, 9 pr.:
caelum contemplare: vix tamen ibi talem statum (i. e. felicitatis deorum) reperias,
id. 7, 1, 1:
haec quidem (vox) animi magnifici et prosperi status (fuit),
id. 6, 5, ext. 4:
obliti statūs ejus quem beneficio exuistis meo,
Curt. 10, 2, 22:
sumus in hoc tuo statu iidem qui florente te fuimus,
i. e. distress, id. 5, 11, 5:
res magna et ex beatissimo animi statu profecta,
Sen. Ep. 81, 21: voverat, si sibi incolumis status (of health) permisisset, proditurum se... hydraulam, Suet. Ner. 54. —
4.
Condition, circumstances, in gen., of life or of the mind:
homines hoc uno plurimum a bestiis differunt quod rationem habent, mentemque quae... omnem complectatur vitae consequentis statum,
Cic. Fin. 2, 14, 45:
facias me certiorem et simul de toto statu tuo consiliisque omnibus,
id. Fam. 7, 10, 3:
tibi declaravi adventus noster qualis fuisset, et quis esset status,
id. Att. 4, 2, 1:
quid enim ego laboravi, si... nihil consecutus sum ut in eo statu essem quem neque fortunae temeritas, neque, etc., labefactaret,
id. Par. 2, 17:
sed hoc videant ii qui nulla sibi subsidia ad omnes vitae status paraverunt,
id. Fam. 9, 6, 4: atque is quidem qui cuncta composuit constanter in suo manebat statu (transl. of emeinen en tôi heautou kata tropon êthei, Plat. Tim. p. 42, c. Steph.), in his own state, being, Cic. Tim. 13:
vitae statum commutatum ferre non potuit,
Nep. Dion, 4, 4:
id suis rebus tali in statu saluti fore,
Curt. 5, 1, 5: haec sunt fulmina quae prima accepto patrimonio et in novi hominis aut urbis statu fiunt, in any new condition (when a stroke of lightning was considered an omen), Sen. Q. N. 2, 47.—Rarely of a state:
libere hercle hoc quidem. Sed vide statum (i. e. ebrietatis),
Plaut. Ps. 5, 2, 4.—Esp., in augury: fulmen status, a thunderbolt sent to one who is not expecting a sign, as a warning or suggestion, = fulmen monitorium:
status est, ubi quietis nec agitantibus quidquam nec cogitantibus fulmen intervenit,
Sen. Q. N. 2, 39, 2.—
B.
Of countries, communities, etc., the condition of society, or the state, the public order, public affairs.
1.
In gen.:
Siciliam ita vexavit ac perdidit ut ea restitui in antiquum statum nullo modo possit,
Cic. Verr. 1, 4, 12:
nunc in eo statu civitas est ut omnes idem de re publicā sensuri esse videantur,
id. Sest. 50, 106:
omnem condicionem imperii tui statumque provinciae mihi demonstravit Tratorius,
id. Fam. 12, 23, 1; so id. ib. 13, 68, 1:
mihi rei publicae statum per te notum esse voluisti,
id. ib. 3, 11, 4; so,
status ipse nostrae civitatis,
id. ib. 5, 16, 2:
non erat desperandum fore aliquem tolerabilem statum civitatis,
id. Phil. 13, 1, 2:
sane bonum rei publicae genus, sed tamen inclinatum et quasi pronum ad perniciosissimum statum,
id. Rep. 2, 26, 48:
aliquo, si non bono, at saltem certo statu civitatis,
id. Fam. 9, 8, 2:
ex hoc qui sit status totius rei publicae videre potes,
id. Q. Fr. 1, 2, 5, § 15: ex eodem de toto statu rerum communium [p. 1756] cognosces, id. Fam. 1, 8, 1:
tamen illa, quae requiris, suum statum tenent, nec melius, si tu adesses, tenerent,
id. ib. 6, 1, 1:
non illi nos de unius municipis fortunis arbitrantur, sed de totius municipii statu, dignitate, etc., sententias esse laturos,
id. Clu. 69, 196:
ego vitam omnium civium, statum orbis terrae... redemi,
id. Sull. 11, 33:
Ti. Gracchum mediocriter labefactantem statum rei publicae,
id. Cat. 1, 1, 3:
eo tum statu res erat ut longe principes haberentur Aedui,
Caes. B. G. 6, 12, 9:
cum hoc in statu res esset,
Liv. 26, 5, 1; so id. 32, 11, 1:
eam regiam servitutem (civitatis) collatam cum praesenti statu praeclaram libertatem visam,
id. 41, 6, 9:
statum quoque civitatis ea victoria firmavit ut jam inde res inter se contrahere auderent,
i. e. commercial prosperity, id. 27, 51:
ut deliberare de statu rerum suarum posset,
id. 44, 31:
ut taedio praesentium consules duo et status pristinus rerum in desiderium veniant,
id. 3, 37, 3:
jam Latio is status erat rerum ut neque bellum neque pacem pati possent,
id. 8, 13, 2:
qui se moverit ad sollicitandum statum civitatis,
internal peace, id. 3, 20, 8:
omni praesenti statu spem cuique novandi res suas blandiorem esse,
more attractive than any condition of public affairs, id. 35, 17:
tranquillitatis status,
Val. Max. 7, 2, 1:
in sollicito civitatis statu,
Quint. 6, 1, 16:
principes regesque et quocumque alio nomine sunt tutores status publici,
guardians of public order, Sen. Clem. 1, 4, 3: curis omnium ad formandum publicum statum a tam sollemni munere aversis, Curt, 10, 10, 9; so,
ad formandum rerum praesentium statum,
Just. 9, 5, 1:
populo jam praesenti statu laeto,
Suet. Caes. 50:
ad componendum Orientis statum,
id. Calig. 1:
deploravit temporum statum,
id. Galb. 10:
ad explorandum statum Galliarum,
id. Caes. 24:
delegatus pacandae Germaniae status,
id. Tib. 16: et omnia habet rerum status iste mearum ( poet., = reipublicae meae), Ov. M. 7, 509.—
2.
Esp., of the political sentiments of the citizens:
a Maronitis certiora de statu civitatium scituros,
Liv. 39, 27:
ad visendum statum regionis ejus,
id. 42, 17, 1:
suas quoque in eodem statu mansuras res esse,
id. 42, 29, 9:
cum hic status in Boeotiā esset,
id. 42, 56, 8.—
3.
Of the constitution, institutions, form of government, etc.:
Scipionem rogemus ut explicet quem existimet esse optimum statum civitatis,
Cic. Rep. 1, 20, 33; 1, 21, 34; 1, 46, 70;
1, 47, 71: ob hanc causam praestare nostrae civitatis statum ceteris civitatibus,
id. ib. 2, 1, 2:
itaque cum patres rerum potirentur, numquam constitisse statum civitatis,
the form of the government had never been permanent, id. ib. 1, 32, 49:
in hoc statu rei publicae (decemvirali), quem dixi non posse esse diuturnum,
id. ib. 2, 37, 62:
providete ne rei publicae status commutetur,
id. Har. Resp. 27, 60:
eademque oritur etiam ex illo saepe optimatium praeclaro statu,
aristocratic form of government, id. Rep. 1, 44, 68:
ut totum statum civitatis in hoc uno judicio positam esse putetis,
id. Fl. 1, 3:
ut rei publicae statum convulsuri viderentur,
id. Pis. 2, 4:
pro meā salute, pro vestrā auctoritate, pro statu civitatis nullum vitae discrimen vitandum umquam putavit,
id. Red. in Sen. 8, 20:
cum hoc coire ausus es, ut consularem dignitatem, ut rei publicae statum... addiceres?
id. ib. 7, 16:
omnia quae sunt in imperio et in statu civitatis ab iis defendi putantur,
id. Mur. 11, 24:
intelleges (te habere) nihil quod aut hoc aut aliquo rei publicae statu timeas,
id. Fam. 6, 2, 3:
quod ad statum Macedoniae pertinebat,
Liv. 45, 32, 2:
ex commutatione statūs publici,
Vell. 2, 35, 4:
haec oblivio concussum et labentem civitatis statum in pristinum habitum revocavit,
Val. Max. 4, 1, ext. 4:
Gracchi civitatis statum conati erant convellere,
id. 6, 3, 1 fin.:
Cicero ita legibus Sullae cohaerere statum civitatis affirmat ut his solutis stare ipsa non possit,
Quint. 11, 1, 85:
qui eloquentiā turbaverant civitatium status vel everterant,
id. 2, 16, 4:
id biduum quod de mutando reipublicae statu haesitatum erat,
Suet. Claud. 11:
nec dissimulasse unquam pristinum se reipublicae statum restituturum,
id. ib. 1:
conversus hieme ad ordinandum reipublicae statum, fastos correxit, etc.,
id. Caes. 40:
tu civitatem quis deceat status Curas,
what institutions, Hor. C. 3, 29, 25.—Hence,
4.
Existence of the republic:
quae lex ad imperium, ad majestatem, ad statum patriae, ad salutem omnium pertinet,
Cic. Cael. 29, 70 (= eo, ut stet patria, the country's existence):
si enim status erit aliquis civitatis, quicunque erit,
id. Fam. 4, 14, 4: status enim rei publicae maxime judicatis rebus continetur, the existence of the republic depends on the decisions of the courts, i. e. their sacredness, id. Sull. 22, 63. —
C.
In nature, state, condition, etc.:
incolumitatis ac salutis omnium causā videmus hunc statum esse hujus totius mundi atque naturae,
Cic. Or. 3, 45, 178:
ex alio alius status (i. e. mundi) excipere omnia debet,
Lucr. 5, 829:
ex alio terram status excipit alter,
id. 5, 835:
est etiam quoque pacatus status aëris ille,
id. 3, 292:
non expectato solis ortu, ex quo statum caeli notare gubernatores possent,
Liv. 37, 12, 11:
idem (mare) alio caeli statu recipit in se fretum,
Curt. 6, 4, 19:
incertus status caeli,
Col. 11, 2:
pluvius caeli status,
id. 2, 10:
mitior caeli status,
Sen. Oedip. 1054.—
D.
The characteristic, mark, character, essential feature of a thing.
1.
In gen.:
atque hoc loquor de tribus his generibus rerum publicarum non perturbatis atque permixtis, sed suum statum tenentibus,
preserving their essential features, Cic. Rep. 1, 28, 44.—Hence,
2.
Esp. in rhet. jurisp.
(α).
The answer to the action (acc. to Cic., because the defence: primum insistit in eo = the Gr. stasis):
refutatio accusationis appellatur Latine status, in quo primum insistit quasi ad repugnandum congressa defensio,
Cic. Top. 25, 93; so,
statu (sic enim appellamus controversiarum genera),
id. Tusc. 3, 33, 79:
statum quidam dixerunt primam causarum conflictionem,
Quint. 3, 6, 4; cf. Cic. Part. Or. 29, 102.—
(β).
The main question, the essential point:
quod nos statum id quidam constitutionem vocant, alii quaestionem, alii quod ex quaestione appareat, Theodorus caput, ad quod referantur omnia,
Quint. 3, 6, 2:
non est status prima conflictio, sed quod ex primā conflictione nascitur, id est genus quaestionis,
the kind, nature of the question, id. 3, 6, 5; cf. the whole chapter.—
E.
In gram., the mood of the verb, instead of modus, because it distinguishes the conceptions of the speaker:
et tempora et status,
tenses and moods, Quint. 9, 3, 11:
fiunt soloecismi per modos, sive cui status eos dici placet,
id. 1, 5, 41.
► For statu liber, v.
statuliber.

Lewis & Short latin dictionary > status
13 ante

ante adv. and praep. [ANT-]. I. Adv., of space, before, in front, forwards: ante aut post pugnandi ordo, L.: positum ante pullum Sustulit, served, H.: non ante, sed retro.—Usu. of time, before, previously: nonne oportuit Praescisse me ante, T.: fructus ante actae vitae: ante feci mentionem: ut ante dixi: ut saepe ante fecerant: non filius ante pudicus, hitherto, Iu.: multis ante saeculis, many centuries earlier: paucis ante diebus: biennio ante: paulo ante, a little while ago: ante aliquanto: tanto ante praedixeras.—Followed by quam, sooner than, before: ante quam ad sententiam redeo, dicam, etc.: memini Catonem anno ante quam est mortuus disserere: ante quam veniat in Pontum, mittet, etc.: ante... Ararim Parthus bibet... Quam... labatur, etc., V.: qui (sol) ante quam se abderet, vidit, etc.: ante vero quam sit ea res adlata: nullum ante finem pugnae quam morientes fecerunt, L. — Rarely with a subst: neque ignari sumus ante malorum, earlier ills, V.: prodere patriam ante satellitibus, to those who had been, etc., L.— II. Praep. with acc, before. —In space: ante ostium: ante fores, H.: ante aras, V. — Of persons: causam ante eum dicere, plead before his bar: ante ipsum Serapim: ante ora patrum, V.: ante oculos vestros: togati ante pedes, as servants, Iu.: equitatum ante se mittit, Cs.: ante signa progressus, L.—Fig.: pone illum ante oculos viam, recall: omnia sunt posita ante oculos, made clear. — Of esteem or rank, before: facundiā Graecos ante Romanos fuisse, S.: me ante Alexandrum... esse, superior to, L.: Iulus Ante annos animum gerens, superior to, V.: ante alios gratus erat tibi, more than, O.: (virgo) longe ante alios insignis specie, L.: felix ante alias virgo, V.: ante omnīs furor est insignis equarum, V.: longe ante alios acceptissimus militum animis, L.: maestitia ante omnia insignis, above all things, L.: dulces ante omnia Musae, V. — In time, before: ante brumam, T.: ante lucem venire: ante noctem, H.: ante lucernas, Iu.: ante me sententias dicere, S.: tot annis ante civitatem datam: ante id tempus duces erant, until, N.: neque umquam ante hunc diem, never till now, T.: iam ante Socratem, before the time of: qui honos togato habitus ante me est nemini, before my time: Ante Iovem, V.: ante Helenam, H.: per hunc castissimum ante regiam iniuriam sanguinem iuro, L.: ante mare et terras, O.: ante cibum, H.: Hoc discunt omnes ante alpha et beta, before learning ABC, Iu.: ante istum praetorem, before his praetorship: ante hanc urbem conditam, before the founding of this city: ante Epaminondam natum, N.: ante te cognitum, S.: ante conditam condendamve urbem, i. e. built or planned, L.—Poet., with gerund: (equi) ante domandum, before they are broken, V. — Esp. in phrases: factus est (consul) bis, primum ante tempus, before the lawful age: Filius ante diem patrios inquirit in annos, before the destined time, O.: Sed misera ante diem, prematurely, V.: dies ante paucos, a few days sooner, L.: nobis ante quadrennium amissus est, four years ago, Ta.— Ante diem (abbrev. a. d.) with an ordinal number denotes the day of the month, reckoned inclusively, e. g., ante diem quintum (a. d. V.) Kalendas Aprilīs means, by our reckoning, the fourth day before the calends of April: ante diem XIII. Kalendas Ianuarias, the 20th of Dec.: ante diem quartum idūs Martias, the 3d day before the Ides of March, the 12th of March, L. — The entire phrase, as the name of the day, may be preceded by a praep: in ante diem quartum Kal. Dec. distulit: caedem te optimatium contulisse in ante diem V. Kal. Nov., to the 28th of Oct.
* * *
I
ADV

before, previously, first, before this, earlier; in front/advance of; forwards
II
PREP ACC

in front/presence of, in view; before (space/time/degree); over against, facing

Latin-English dictionary > ante
14 decēns

decēns entis, adj. with comp. [P. of decet], seemly, becoming, decent, proper, fit: amictus, O.: motus, H.: quid verum atque decens, H.: (habitus) decentior quam sublimior, Ta.— Symmetrical, well-formed, beautiful, noble: mālae, H.: Venus, H.: quā nulla decentior, O.
* * *

decentis (gen.), decentior -or -us, decentissimus -a -um ADJ

appropriate, decent/seemly/becoming, in approved standard; pleasing/graceful

Latin-English dictionary > decēns
15 dis-pār

dis-pār aris, adj., unlike, dissimilar, different, unequal, ill-matched: dispares mores disparia studia sequentur: pari gratiā sed genere dispari, Cs.: certabant, ipsi pares, ceterum opibus disparibus, S.: rebus et ordine, in subjects and arrangemen H.: male dispari inicere manūs, one no match for him, H.: habitus animorum, L.: disparibus septem compacta cicutis Fistula, V.: his alii: matrona meretrici, H.: quicquam dispar sui atque dissimile: mos in dispar, towards another species, H.: transfertur in multa disparia.

Latin-English dictionary > dis-pār
16 frūstrā

frūstrā adv. [2 FER-], in deception, in error: Ne me in laetitiam frustra conicias, T.: uti illi frustra sint, S.: frustra habitus, disappointed, Ta. — Without effect, to no purpose, uselessly, in vain, for nothing: auxilium suum implorari: o frustra meritorum oblite meorum, O.: tantum laborem sumere, Cs.: id inceptum Volscis fuit, L.: legati discessere, disappointed, S.: cruento Marte carebimus, H.: fortissima Pectora, V.: Expers belli, O.: Frustra, nam, etc., H.— Without reason, causelessly, groundlessly: te non frustra scribere solere: disputatio ne frustra haberetur: conterrita, Ta.
* * *

ADV

in vain; for nothing, to no purpose

Latin-English dictionary > frūstrā
17 futtilis or fūtilis

futtilis or fūtilis e, adj. [FV-], that easily pours out, that cannot contain: canes, that void their excrement through fear, Ph.: glacies, brittle, V.—Fig., untrustworthy, vain, worthless, futile: Servos, T.: haruspices: consiliis habitus non futtilis auctor, V.: sententiae: laetitiae: lingua, Ph.

Latin-English dictionary > futtilis or fūtilis
18 gregālis

gregālis e, adj. [grex], of a flock, of the same flock.—Hence, plur m. as subst, comrades, companions, fellows: tui: gregalibus illis amissis.— Of a common soldier: sagulum, L.: habitus, Ta.
* * *

gregalis, gregale ADJ

of the herd/flock

Latin-English dictionary > gregālis
19 habitūdō

habitūdō inis, f [1 habitus], condition, appearance: corporis! T.
* * *

habitudinis N F

condition

Latin-English dictionary > habitūdō
20 in

in [old indu], prep. with acc. or abl. I. With acc., in space, with verbs implying entrance, into, to: in Epirum venire: in flumen deicere: in Ubios legatos mittere, Cs.: Thalam pervenit, in oppidum magnum, S.—Fig.: in memoriam reducere: in animum inducere, L.: dicam quod mi in mentemst, T.—With verbs of motion, up to, to, into, down to: in caelum ascendere: in aram confugitis ad deum, up to the altar: vas in manūs sumere, into his hands: se in manūs Romanis tradidisse, L.—With verbs of rest or placing, in: adesse in senatum iussit: Minucius in custodiam habitus, thrown into prison and kept there, L.: propinquas suas nuptum in alias civitates conlocasse, Cs.—Of direction or local relation, towards, in front of, over against: in orientem Germaniae obtenditur, Ta.: coram in os te laudare, T.: castra movet in Arvernos versus, towards, Cs.: in Galliam versus movere, S.—In time, into, till, for: dormiet in lucem, till broad day, H.: in multum diei, L.: e somno, quem in diem extrahunt, Ta.: indutias in triginta annos impetraverunt, for thirty years, L.: in omne tempus, forever: hominem invitavit in posterum diem, for the following day.— In adverbial expressions with words of time: sancit in posterum, ne quis, etc., hereafter: res dilata est in posterum, to a later day: et in praesentia hi et in futurum metum ceperunt, L.: in perpetuum fore: non in tempus aliquod, sed in aeternum, L.: ex raptis in diem commeatibus, for immediate use, L.: fundum emere in diem, i. e. a fixed day of payment, N.: in dies singulos, each succeeding day: in dies, day by day, L.: nos in diem vivimus, for the moment: in diem et horam, every day, H.: in horas, hourly, H.—Of reference, in relation to, about, respecting, towards, against: id, quod est in philosophos dictum, concerning: carmen, quod in eum scripsisset: in liberos nostros indulgentia: impietates in deos, against: in dominum quaeri, as a witness against: invehi in Thebanos, N.: hominis definitio una in omnīs valet, applies to: in obsequium pronus, H.: in utrumque paratus, V.: in incertum, ne, etc., in view of the uncertainty, whether, L.—Of purpose, for, with a view to: haec civitas mulieri in redimiculum praebeat: Regium in praesidium missa legio, as a garrison, L.: in gratiam sociorum, to gratify, L.: Quos audere in proelia vidi, V.: praemia, in quorum spem pugnarent, L.: in spem pacis solutis animis, L.: Ingrata misero vita ducenda est in hoc, ut, etc., H.: satis in usum, for immediate wants, L. —Of result, to, unto, so as to produce: in familiae luctum nupsit: Excisum Euboicae latus ingens rupis in antrum, V.: commutari ex veris in falsa. —In the phrases, in tantum, so far, so greatly: nec In tantum spe tollet avos, V.: in tantum suam felicitatem enituisse, L.—In rem esse, to be useful, avail: si in rem est Bacchidis, T.: imperat, quae in rem sunt, L.: in rem fore credens universos adpellare, S.—Of manner, according to, after: ille in eam sententiam versus, to this effect: in utramque partem disputat, on both sides: cives servilem in modum cruciati, like slaves: vaticinantis in modum canere, L.: virtutem in maius celebrare, S.: in hanc formulam iudicia: sc. in haec verba factum, L.: in universum, in general, L.: in universum aestimanti, upon a general view, Ta.—Of distribution, into, for, according to: Gallia divisa est in partīs trīs, Cs.: describebat censores binos in singulas civitates, i. e. for each state: sextantibus conlatis in capita, a head, L.—Praegn.: in eorum potestatem portum futurum intellegebant. would fall: in potestatem Locrensium esse, L. II. With abl., of space, in, within: in cerebro animi esse sedem: quae res in nostris castris gererentur, Cs.: in foro palam Syracusis: (caedes) in viā facta: nupta in domo, L.: copias in castris continent, Cs.: in tuā sedeculā sedere: Heri coīmus in Piraeo, T.: navis et in Caietā parata.—Of position, on, upon, over, among, before, in, under: in equo sedens, on horseback: in eo flumine pons erat, over, Cs.: multā te in rosā urget, H.: Caesaris in barbaris erat nomen obscurius, among, Cs.: in Brutiis praeesse, L.: in manu poculum tenens: est in manibus oratio: gloria in oculis sita, S.: populari in oculis eius agros, under, L.—In, with, wearing, under, clad, covered: in veste candidā, L.: in lugubri veste, Cu.: homines in catenis Romam mittere, L.: in violā aut in rosā, garlanded: legiones in armis, Cs.—Of a multitude or number, in, among, of: In his poëta hic nomen profitetur suom, T.: sapientissimus in septem: eum in tuis habere: iustissimus unus in Teucris, V.—Of writings, in: in populorum institutis aut legibus: in Timaeo dicit: perscribit in litteris, hostīs ab se discessisse, Cs.: in Thucydide orbem modo orationis desidero, in the style of.—Fig., of mind or character, in: in animo habere: quanta auctoritas fuit in Metello!: in omni animante est summum aliquid.—In phrases, with manibus or manu, at hand, under control, within reach: quamcunque rem habent in manibus: neque mihi in manu fuit Iugurtha qualis foret, in my power, S.: cum tantum belli in manibus esset, on their hands, L.: quorum epistulas in manu teneo.—With loco: in eo loco, in that state, in such a condition: in eo enim loco res sunt nostrae, ut, etc., L.: quo in loco res esset, cognoscere, Cs.: quod ipse, si in eodem loco esset, facturus fuerit, L.—In eo esse ut, etc., to be in such a condition, etc.: cum in eo esset, ut, etc., the situation was such, L.—Of time, in, during, in the course of, within: in tempore hoc, T.: in tali tempore, L.: in diebus paucis, T.: Tam in brevi spatio, T.: in omni aetate: in totā vitā inconstans.—In, while, during: fit, ut distrahatur in deliberando animus: in dividendo partem in genere numerare: in agris vastandis, in laying waste, Cs.: cum in immolandā Iphigeniā tristis Calchas esset.—In phrases, in tempore, in time, at the right time, seasonably: ipsum video in tempore huc se recipere, T.: spreta in tempore gloria interdum cumulatior redit, L.—In praesentiā, at present, now, for the moment, under existing circumstances: sic enim mihi in praesentiā occurrit: id quod unum maxime in praesentiā desiderabatur, L.—In praesenti, for the present: haec ad te in praesenti scripsi, ut, etc.: talenta centum in praesenti, down, L.—Of condition or occupation, in, subject to, affected by, experiencing, engaged in, involved in: magno in aere alieno: torpescentne dextrae in amentiā illā? L.: diem in laetitiā degere, T.: civitas, quae tibi in amore fuit, beloved: in invidiā esse, L.: quod in summis tuis occupationibus voluisti, etc., when engrossed by: in eo magistratu pari diligentiā se praebuit, N.: esse in vitio, in the wrong: hoc est in vitio, perhorrescere, etc., is wrong.—In the case of, in relation to: numcubi meam Benignitatem sensisti in te claudier? in your case (i. e. towards you), T.: facere in eo, cuius, etc., in the case of the man, Cs.: in furibus aerari, S.: Achilles talis in hoste fuit, V.: in hoc homine saepe a me quaeris, etc., in the case of.— In phrases, with summā, in all, in a word, in fine: in omni summā me ad pacem converto.—With neut. sing. of an adj. (expressing more abstractly the quality): cum exitūs haud in facili essent (i. e. haud faciles), L.: in obscuro vitam habere, S.: in dubio esse, L.: in integro esse: in tuto esse, L.: in aequo esse, L.: in aperto esse, S.: in promisco esse, L.: in incerto haberi, S. III. In composition, in retains its n before vowels, and before h, c, d, f, g, consonant i, n, q, s, t, v, usually also before l and r, and very frequently before m, b, p. But the n is usually assimilated before m, b, p, and often before l, r.
* * *
I
PREP ABL

in, on, at (space); in accordance with/regard to/the case of; within (time)
II
PREP ACC

into; about, in the mist of; according to, after (manner); for; to, among

Latin-English dictionary > in

Страницы

См. также в других словарях:

habitus — [ abitys ] n. m. • 1586; mot lat. « manière d être » 1 ♦ Méd. Apparence générale du corps, en tant qu indication de l état général de santé ou de maladie. ⇒ habitude (I). Habitus physiologique. Des habitus morbides. Bot. Aspect d un végétal qui… … Encyclopédie Universelle
habitus — HÁBITUS s.n. 1. Aspect fizic exterior al unui individ, capabil să prezinte indicaţii asupra stării de sănătate a individului respectiv. 2. Aspect exterior specific pe care îl capătă cristalele prin dezvoltarea diferită a feţelor. – cuv. lat.… … Dicționar Român
Habitus — (von lat. Stellung, Verhalten) steht für: Habitus (Biologie), das äußere Wesen eines Organismus Kristallhabitus, Größenverhältnis der einzelnen Flächen eines Kristalls zueinander Habitus (Soziologie), Ausdruck für ein besonderes Auftreten oder… … Deutsch Wikipedia
HABITUS — corporis tegumentum est; hoc autem duplex, aut cum ornatu, ut spinther, armilla, annulus, mitella, stalagmus, strophium, capitium, zona, baltheus, pinnulae, aut simplex, quales bardocuculli, chlamydes, pallia, pilei etc. Apud Arnob. adv. Gentes l … Hofmann J. Lexicon universale
Habitus — Sm Verhalten, Erscheinungsbild per. Wortschatz fremd. Erkennbar fremd (18. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus l. habitus, zu l. habēre haben, an sich tragen . Aus der Verwendung des lateinischen Wortes für Ordenstracht ist heutiges Habit entnommen.… … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
Habitus — is spelled the same as and has meanings derived from the Latin word habitus , also defined at Wiktionary.It is sometimes used in academic and technical fields to select one specific sense of the word habit or to designate a meaning distinct from… … Wikipedia
habitus — hàbitus m DEFINICIJA 1. držanje tijela, izgled osobe, vanjske oznake; vanjština 2. bot. vanjski izgled nekog organizma (ob. u biljaka žile, stabljika, krošnja) 3. fil. skup etičkih svojstava nekog čovjeka [njegov je moralni habitus neupitan] 4.… … Hrvatski jezični portal
HABITUS — (лат.) состояние, положение, свойство; внешний облик; обыкновение. Философский энциклопедический словарь. М.: Советская энциклопедия. Гл. редакция: Л. Ф. Ильичёв, П. Н. Федосеев, С. М. Ковалёв, В. Г. Панов. 1983 … Философская энциклопедия
Habitus — »Aussehen, Erscheinungsbild; Anlage; Körperbau«: Das seit dem 18. Jh. gebräuchliche Fremdwort ist aus lat. habitus »Gehabe; Haltung, Verhalten; Erscheinungsbild; Beschaffenheit« entlehnt, das zum Verb habere (habitum) »haben, halten« (mit… … Das Herkunftswörterbuch
Habitus — Habitus,der:1.⇨Aussehen(1)–2.⇨Haltung(1) Habitus 1.(äußere)Erscheinung,Aussehen,Gestalt,Äußeres,Anblick 2.Haltung,Auftreten,Gebaren,Benehmen … Das Wörterbuch der Synonyme
habitus — [hab′i təs] n. pl. habitus [hab′ətəs] [ModL < L, HABIT] 1. HABIT (n. 5 & 7) 2. general physical appearance and body build, sometimes related to a predisposition to certain diseases … English World dictionary

Словари и энциклопедии на Академике

Перевод: с латинского на английский

habitus N M

См. также в других словарях:

Поделиться ссылкой на выделенное

Словари и энциклопедии на Академике

Перевод: с латинского на английский

habitus N M

См. также в других словарях:

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка: